Τελέσθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου το ετήσιο μνημόσυνο του 18χρονου αδικοχαμένου Σπύρου Μπάθα. Ένας χρόνος έχει περάσει και τα γιατί παραμένουν ενώ άγνωστο αν και σε ποιο στάδιο βρίσκονται οι έρευνας για τα ακριβή αίτια του θανάτου κατά την διακομιδή του στο Νοσοκομείο Αγρινίου .Μέχρι σήμερα παρότι έχει περάσει ένας χρόνος δεν υπάρχει καμία επίσημη ανακοίνωση και το σίγουρο είναι όπως λέει το περιβάλλον του 18χρονου η ΕΔΕ θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί στη μνήμη του εκλιπόντος παιδιού.Μάλιστα ο πατέρας του Σπύρου έστειλε και επιστολή στον Υπουργό Υγείας τον Ιούνιο του 2017 επισημαίνοντας ότι πρέπει να τελειώσει η αδιαφορία, η ανεπάρκεια και η συγκάλυψη στο νοσοκομείο Αγρινίου ώστε να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα.
Αυτή ήταν η επιστολή:
ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Του Αναστάσιου Μπάθα του Σπυρίδωνος, κατοίκου Αγρινίου
Κύριε Υπουργέ,
Εννιά ημέρες μετά το χαμό του γιού μου Σπύρου βρήκα το κουράγιο να σου γράψω για να σου μεταφέρω την αγωνία, τον πόνο και την αδικία που ένιωσα χάνοντας το παιδί μου στο Νοσοκομείο Αγρινίου.
Την Πέμπτη 25-5-2017 και ώρα 2 το μεσημέρι τον 18χρονο γιο μου Σπύρο κτύπησε αυτοκίνητο στο Αγρίνιο.
Μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στα Επείγοντα του Νοσοκομείου Αγρινίου. Εκεί κατάλαβα ότι οι εφημερεύοντες ειδικευόμενοι γιατροί, ασχολήθηκαν μόνο με το τραύμα του στο δεξί πόδι.
Στη συνέχεια αντιλήφθηκα τη τηλεφωνική διαμάχη του ειδικευόμενου με τους χειρούργους και τους ορθοπεδικούς που θα έστελνε το παιδί μου. Πρότεινα να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο του Ρίο. Με καθησύχασαν ότι θ’ αντιμετωπίσουν το περιστατικό στο Νοσοκομείο του Αγρινίου και τελικά τον πήγαν στην ορθοπεδική κλινική.
Ο γιος μου άρχισε να νιώθει δυνατούς πόνους, ζητούσε βοήθεια συνεχώς από τη μάνα του, παρακαλούσε επίμονα λέγοντας ότι δεν νιώθει καλά, ότι χάνει το φως του. Έντρομοι ζητούσαμε την βοήθεια των γιατρών, διότι αισθανόμασταν ότι το παιδί μας κινδυνεύει.
Καλούσαμε απεγνωσμένα τους γιατρούς και ζήσαμε μια ανεξήγητη επιθετικότητα και από τους νοσοκόμους και από τους γιατρούς που μας έλεγαν ότι τους ενοχλούμε αδικαιολόγητα.
Η νύχτα ήταν εφιάλτης. Οι πόνοι του γιου μου αντιμετωπίζονταν μόνο με ηρεμιστικά χάπια. Το πρωί της επόμενης μέρας το παιδί έπεσε σε κώμα και τότε ξεκίνησαν ν’ ασχολούνται μαζί του κάνοντας εξετάσεις (αξονική τομογραφία, κλπ). Τον μετέφεραν τελικά εσπευσμένα στην Μ.Ε.Θ., όπου το μεσημέρι μας ανακοίνωσαν ότι το παιδί μου ξεψύχησε.
Ο πόνος μου έφτασε στα βουνά. Ο άδικος χαμός του με λύγισε. Λύγισε και τους Αγρινιώτες που το έμαθαν.
Υπουργέ μου, περιμένουμε από εσένα δικαίωση, όχι μόνο για μένα και την οικογένειά μου, αλλά και για όλη την πόλη που αγωνιά μπροστά στην ανικανότητα και την αδιαφορία στην ανθρώπινη ζωή από τους ανθρώπους του Νοσοκομείου.
Τέλειωσε την αδιαφορία, την ανεπάρκεια και τη συγκάλυψη στο Νοσοκομείο Αγρινίου, για να μη συνεχίσουμε να θρηνούμε κι άλλον.
Εγώ και όλη η οικογένειά μου αλλά και οι συμπατριώτες μου περιμένουμε με αγωνία τη παρέμβασή σου. Ας είναι ο γιός μου το τελευταίο τους θύμα.
Αγρίνιο 6-6-2017
Ο πατέρας του αδικοχαμένου Σπύρου
