Το Τομεακό Συμβούλιο Αιτωλοακαρνανίας της ΚΝΕ διοργανώνει μαθητικό τουρνουά ποδοσφαίρου στις 21-22/4, 28-29/4 και 5-6/5 στο Δημοτικό Στάδιο «Μιχάλης Κούσης». Η νικήτρια ομάδα θα παίξει τελικό με την ομάδα του Παναιτωλικού και θα βραβευτεί στο μαθητικό φεστιβάλ της ΚΝΕ. Το τουρνουά είναι αφιερωμένο στον Πάνο Αλεξά, κομμουνιστή και ποδοσφαιριστή του Παναιτωλικού. Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων ζωής και δράσης, αγώνων και θυσιών του ΚΚΕ και 50 χρόνων της ΚΝΕ, αποτίνουμε φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες κομμουνιστές όχι γιατί δολοφονήθηκαν, αλλά πάνω απ’ όλα γιατί ήταν αταλάντευτοι αγωνιστές στην υπόθεση της εργατικής τάξης, επέλεξαν να αποτελέσουν προσωπικό παράδειγμα αδιαλλαξίας, ανυποχωρησίας μπροστά στην κοινωνική αδικία, την ταξική εκμετάλλευση. Κομμάτι αυτής της ιστορίας είναι και ο Πάνος Αλεξάς, ο οποίος ήταν και ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού, ιστορική ομάδα της πόλης του Αγρινίου. Ιδρύθηκε το 1926 και έχει ιδιαίτερη σχέση με την εργατική τάξη της πόλης και πιο συγκεκριμένα με τους καπνεργάτες.
Ο Πάνος Αλεξάς γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1922. Ανθυπολοχαγός του ΕΛΑΣ, μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Πόλης Αγρινίου του ΚΚΕ, από τους πρωτεργάτες της λαϊκής αντίστασης στην τρομοκρατία και το όργιο των Χιτών και ταγματασφαλιτών στο Αγρίνιο. Προσπάθησε να βγει στο βουνό με το τμήμα Επαμεινώνδα. Συνελήφθη το 1945 και εκτελέστηκε στις 31-1-1949 με απόφαση του εκτάκτου στρατοδικείου Μεσολογγίου στο πεδίο βολής της Αγριλιάς Μεσολογγίου. Ο Αλεξάς πριν εκτελεστεί έγραψε δύο γράμματα. Το ένα απευθυνόταν στους γονείς του και το δεύτερο στους υπόλοιπους συγγενείς….
«Κάνοντας απολογισμό της όλης ζωής που έζησα βλέπω ότι κανέναν δεν πείραξα και κανένα κακό δεν έκανα γι’ αυτό κι αν ζούσα τον ίδιο δρόμο θα ακολουθούσα. Δεν θέλω να λυπηθείτε για τον άδικο σκοτωμό μου. Σας ζητώ να συνεχίσετε τον αγώνα που εγώ άφησα μεσοστρατίς. Ζήτω το ΚΚΕ. Σας φιλώ για τελευταία φορά. Πάνος» Από το 1ο γραμμα του Πανου Αλεξα
Σκοπός είναι να τιμήσουμε τον κομμουνιστή Πάνο Αλεξά που δεν υπέγραψε δήλωση μετανοίας και εκτελέστηκε γιατί δεν αποκήρυξε τις ιδέες του. Ήταν ένας από τους χιλιάδες αγωνιστές που πάλεψαν θυσιάζοντας μέχρι και τη ζωή τους για το σοσιαλισμό, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
Ταυτόχρονα αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ποιο μπορεί και πρέπει να είναι σήμερα το πρότυπο του αθλητή. Μπορούν άραγε να αποτελέσουν πρότυπο στάσης ζωής και αγωνιστικότητας αθλητές αποκομμένοι από τα προβλήματα, την καθημερινότητα του λαού και των νέων ανθρώπων; Θέλουμε ό,τι καλλιεργείται στα όρια του γηπέδου, η ομαδικότητα, η αλληλεγγύη, να βγουν και έξω από το γήπεδο. Ιδιαίτερα σήμερα που οι ιμπεριαλιστές ματώνουν για μια ακόμη φορά τους λαούς της περιοχής, καταστρέφοντας και διαμελίζοντας κράτη. Πρέπει να είναι μέσα στον κόσμο, εκεί να επιδρά σαν στάση ζωής, σαν πρότυπο, σαν αθλητής αλλά και σαν άνθρωπος
Εξάλλου το σωματείο στο οποίο αγωνίστηκε ο Π. Αλεξας, ο Παναιτωλικός Γ.Φ.Σ. και το ποδοσφαιρικό του τμήμα είχε λαϊκό χαρακτήρα, είχε άμεση σχέση με τους καπνεργάτες και το κίνημα τους. Είχε και τέτοιο χαρακτήρα όχι μόνο γιατί το αγαπούσαν και συνεχίζουν να το αγαπούν οι λαϊκές μάζες, άλλα γιατί το παίζουν ιδίως τα φτωχόπαιδα.
Τα μαθητικά τουρνουά της ΚΝΕ αποτελούν μέρος των δραστηριοτήτων που ξεδιπλώνονται μπροστά στα μαθητικά φεστιβάλ της ΚΝΕ, τα οποία είναι θεσμός για τους μαθητές, είναι κατοχυρωμένα στη συνείδηση χιλιάδων μαθητών, είναι μια γιορτή όπου οι μαθητές βάζουν όλη τους την έμπνευση, τη φαντασία, το μεράκι για να είναι επιτυχημένα. Είναι τα Φεστιβάλ όπου συναντιούνται χιλιάδες μαθητές που προβληματίζονται για όσα συμβαίνουν γύρω τους, δεν ανέχονται τον άδικο κόσμο και θέλουν να παλέψουν για να τον αλλάξουν. Εκεί έρχονται σε επαφή – κάποιοι για πρώτη φορά – με τις επαναστατικές ιδέες της ΚΝΕ, παίρνουν το «βάπτισμα του πυρός» και αποφασίζουν να γίνουν κι αυτοί μέλη της πρωτοπόρας, επαναστατικής, κομμουνιστικής νεολαίας.
«Τρέλα δεν είναι να εγκαταλείψουμε τα όνειρά μας… Να αλλάξουμε τον κόσμο δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία, είναι δικαιοσύνη!» (Μ. Θερβάντες)
Φέτος, το σύνθημα των Μαθητικών Φεστιβάλ είναι εμπνευσμένο από τα λόγια του «Δον Κιχώτη», του πασίγνωστο ήρωα του Μ. Θερβάντες στο ομώνυμο βιβλίο. Δεν είναι τυχαία η επιλογή. Πολλές φορές οι αστοί, τα κόμματά τους και οι εκπρόσωποί τους παρομοιάζουν την ανάγκη μας να αμφισβητήσουμε και να αλλάξουμε τον άδικο κόσμο στον οποίο μεγαλώνουμε και ζούμε με ουτοπία, με κάτι σαν τις «τρελές φαντασιώσεις» του Δον Κιχώτη, που κοιμόταν και ονειρευόταν κάστρα, ιππότες και βασιλείς…
«Τρέλα» είναι η νεολαία, που έχει όλη τη ζωή μπροστά της, να αποδεχτεί να ζει όπως το θέλει η αστική τάξη, οι καπιταλιστές, οι λίγοι. Υποταγμένη και συμβιβασμένη. Το να παλέψουμε για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, μια κοινωνία που θα λειτουργεί για τις ανάγκες των πολλών, που θα απελευθερώσει τον άνθρωπο και τις δυνατότητές του, δεν είναι απλά κάτι το δίκαιο, είναι η ανάγκη των καιρών! Το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, που σήμερα «έχει φάει τα ψωμιά του», μπορεί να ανατραπεί. Και θα το ανατρέψουμε εμείς!
