Προβλήματα σε αρκετές περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας προκάλεσαν σήμερα το πρωί οι έντονες βροχοπτώσεις,
με αποτέλεσμα να υπάρξουν πλημμυρικά φαινόμενα και κατολισθήσεις. Δρόμοι μετατράπηκαν σε χείμαρρους, ποτάμια υπερχείλισαν, σπίτια πλημμύρισαν και άτομα εγκλωβίστηκαν στα σπίτια τους. Η κακοκαιρία που σαρώνει από την Παρασκευή ειδικά τη δυτική Ελλάδα συνεχίζεται και σήμερα,
με αποτέλεσμα Πυροσβεστική και Αρχές να βρίσκονται σε συναγερμό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Η Αιτωλοακαρνανία έχει πληγεί σοβαρά από τις καταιγίδες με αποτέλεσμα σπίτια σε χωριά όπως το Ζευγαράκι Μακρυνείας, δηλαδή το χωριό μου, να μην είναι πλέον κατοικήσιμα. Ποτέ στη ζωή μου δεν ένιωσα τέτοιο φόβο σαν αυτόν, που βίωσα κατά τις 5.00΄ τα χαράματα, που ξύπνησα από το βουητό των χειμάρρων και τις φωνές της γυναίκας μου.
Ανδρέα μου πνιγόμαστε, μου έλεγε κι έβαλε τις φωνές. Πάτησα τον διακόπτη του ηλεκτρικού, αλλά υπήρχε διακοπή ρεύματος ! Στα τυφλά πήγα μέχρι την τουαλέτα να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπό μου, αλλά κι εκεί υπήρχε διακοπή.
Ντύθηκα πρόχειρα και βγήκα στις βεράντες. Ο δρόμος δυτικά του σπιτιού μου, είχε μετατραπεί σε ποτάμι. Το Καλοκαίρι, ούτε ο Αχελώος δεν έχει τόσο νερό ! Εκείνη τη στιγμή δεν φοβήθηκα γιατί το σπίτι μου είναι διώροφο και το ισόγειο είναι υπερυψωμένο κατά 2 μέτρα, έπειτα περιμετρικά το οικόπεδο ήταν περιφραγμένο με τοιχία και ψηλό μαντρότοιχο. Φοβήθηκα όμως, για την τύχη του γείτονα και της οικογένειάς του. Το σπίτι τους είναι ισόγειο, απερίφρακτο και δεχόταν κάθετα τον κύριο όγκο του νερού !!! Δεν άκουγα φωνές και φοβήθηκα μήπως πνίγηκαν. Άρχισα να φωνάζω κι απάντηση δεν έπαιρνα … μέχρι που κάποια στιγμή είδα το γιο της οικογένειας να βγάζει απ’ το παράθυρο τον πρόσφατα εγχειρισμένο από καρδιά πατέρα του και να τον μεταφέρει στο σπίτι του αδελφού μου, στη συνέχεια μετέφερε την μάνα του και την αδελφή του. Όλο το σπίτι τους πλημμύρισε, οι άνθρωποι καταστράφηκαν. Τρέξαμε και τους δώσαμε στεγνά ρούχα να φορέσουν, μήπως και ζεσταθούν. Κι ενώ ασχολούμασταν με τους γείτονες, ανατολικά άκουγα μεγάλους θορύβους και βουητά, οπότε έτρεξα στην άλλη βεράντα να δω τι συμβαίνει. Και τότε αισθάνθηκα τι θα πει υδάτινο δέος!
Είδα τη Λεωφόρο Μακρυνείας να μετατρέπεται στο κυρίως ποτάμι και να σχηματίζει στο διπλανό οικόπεδο καταρράκτες. Χιλιάδες κυβικά νερού έπεφταν με ορμή στα τοιχία του σπιτιού του αδελφού μου. Ολόγυρα, μας είχαν παγιδεύσει τα νερά, σοκαρίστηκα κι έτρεξα να πάρω ένα ηρεμιστικό. Σκέφθηκα πως ήρθε το τέλος, ενώ η καταιγίδα συνέχιζε με μεγαλύτερη ένταση. Φοβήθηκα πως τα νερά με τόση ορμή και δύναμη που διέθεταν, θα ξεθεμελιώσουν τα σπίτια μας κι αντί από πνιγμό θα πεθάνουμε από την πτώση του σπιτιού μας ! Ευτυχώς όμως, συνέβη το αντίθετο και το νερό μπάζωσε κι ενίσχυσε τα τοιχία μας καλύτερα! Τέτοια θεομηνία είχε να γίνει απ’ το έτος 1951, που τότε πνίγηκαν ολόκληρες οικογένειες. Η οικογένειά μας κινδύνευσε να πνιγεί. Οι μεγάλες μου αδερφές έτρεξαν κι ανέβηκαν σ’ ένα μεγάλο σωρό πέτρες, που είχε συγκεντρώσει ο πατέρας μου, για να κτίσει το καινούργιο μας σπίτι και σώθηκαν.
Η μάνα μου κρατώντας στην αγκαλιά της εμένα (νήπιο 2 ετών) και την αδελφή μου (νήπιο 4 ετών) την παρέσυραν τα νερά και κάποια στιγμή μας έχασε απ’ τα χέρια της. Κοίταξε ψηλά στο Αράκυνθο κι αφού είδα την εκκλησιά του Αγίου Δημητρίου, φοβισμένη κι απελπισμένη προσευχήθηκε και ζήτησε απ’ τον Θεό να τη συγχωρέσει …. Αφού έχασε τα παιδιά της δεν την ήθελε πια τη ζωή της και βούτηξε στα νερά να πνιγεί κι εκείνη … αλλά την ίδια στιγμή αγκάλιασε και τα δυο παιδιά της ! Άκουσε το κλάμα μας και κατάλαβε πως είμαστε ακόμη στη ζωή … την ίδια στιγμή ήρθε ένα μεγάλο ρεύμα νερού και την μετέφερε πάνω στις πέτρες, όπου είχαν προσφύγει και τα άλλα παιδιά της. Ξαναγύρισε το βλέμμα της προς τον Άγιο Δημήτριο, Τον ευχαρίστησε και του έταξε το λάδι της σοδειάς και μια Λειτουργία, που θα έκανε στην εκκλησία του, να τον τιμήσει.
Για το περιστατικό αυτό που είναι πέρα για πέρα αληθινό, θα γράψω ένα διήγημα με τίτλο «Το Θαύμα», το οποίο θα συμπεριληφθεί στο νέο μου βιβλίο «Λαογραφικές Ιστορίες»!
- Ανδρέας Μουντούρης
- ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΕΦΟΡΙΑΚΟΣ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
