Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών επιδίκασε αποζημίωση 5.000 ευρώ στους γονείς 7χρονου μαθητή δημοτικού σχολείου, ο οποίος τραυματίστηκε στο πρόσωπο κατά τη διάρκεια του σχολικού διαλείμματος στο προαύλιο του σχολείου.
Οι γονείς υποστήριξαν ότι ο επίδικος τραυματισμός συνέβη κατά την διάρκεια του διαλείμματος, όταν το αγοράκι, μαθητής της Α’ τάξης του Δημοτικού, την ώρα που έπαιζε με τα άλλα παιδιά στον προαύλιο χώρο του σχολείου, τραυματίστηκε από ένα κομμάτι λεπτής σιδερόβεργας στο πρόσωπο (βαθύ θλαστικό τραύμα αριστεράς παρειάς) η οποία εξείχε από το διαχωριστικό συρματόπλεγμα μεταξύ του Δημοτικού σχολείου και του Νηπιαγωγείου.
Συγκεκριμένα, οι γονείς ισχυρίσθηκαν ενώπιον του δικαστηρίου ότι συντρέχει ευθύνη του ελληνικού Δημοσίου, λόγω παράλειψης των οργάνων του και συγκεκριμένα των δασκάλων -οι οποίοι ήταν επιφορτισμένοι με την εποπτεία και τη φύλαξη των μαθητών κατά το χρόνο παραμονής τους στο σχολείο- να λάβουν τα προσήκοντα για το σκοπό αυτό μέτρα.
Οι διοικητικοί δικαστές αναγνώρισαν ότι υπάρχει αστική ευθύνη του Δημοσίου, εξαιτίας ανεπαρκούς και αναποτελεσματικής επιτήρησης από την πλευρά των εκπαιδευτικών, καθώς, πέραν του μικρού αριθμού των εφημερευόντων δασκάλων, δεν ελήφθησαν τα αναγκαία μέτρα, παρ’ όλο που ήταν γνωστό το πρόβλημα στο διαχωριστικό πλέγμα.
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, με την υπ΄ αριθμ. 7091/2020 απόφαση του 18ου Τμήματος έκρινε ότι ο διευθυντής του σχολείου είναι υπεύθυνος, μαζί με τους λοιπούς εκπαιδευτικούς, για την προστασία της υγείας και ασφάλειας των μαθητών.
Το δικαστήριο έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή των γονέων που ζητούσαν να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του Δημοσίου να καταβάλει στους γονείς του μαθητή το ποσό των 5.000 ευρώ, για ηθική βλάβη νομιμοτόκως, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα.
Η επίμαχη δικαστική απόφαση επισημαίνει ότι για τον τραυματισμό του«υιού των εναγόντων ευθύνονται τα όργανα του Δημοσίου, τα οποία άσκησαν πλημμελώς τα καθήκοντα τους κατά παράβαση των νομίμων υποχρεώσεων τους. Επομένως, στοιχειοθετείται εν προκειμένω ευθύνη προς αποζημίωση του ελληνικού Δημοσίου».
Επίσης, οι δικαστές αποφάνθηκαν ότι η ευθύνη λόγω παράλειψης να ληφθεί εγκαίρως κάθε προσήκον μέτρο προκειμένου να αποφευχθεί ο επίδικος τραυματισμός, δεν αναιρείται από το γεγονός ότι η αναγκαιότητα αλλαγής του πλέγματος είχε ήδη επισημανθεί πριν από το επίδικο συμβάν.
