Αξιότιμε Υπουργέ,

Γνωρίζοντας την καταγωγή σας (νομός Αιτωλοακαρνανίας), ξέρουμε καλά ότι έχετε βαθιά γνώση του φυσικού κάλλους που διαθέτει αυτή η μαγευτική περιοχή της Ελλάδας, αφού ασφαλώς και εσείς ο ίδιος πολλάκις θα έχετε εξερευνήσει και «περιδιαβεί»  την περιοχή του Ξηρομέρου. Σαφώς σε πολλούς είναι παντελώς άγνωστη αυτή η φυσική ομορφιά της περιοχής του νομού Αιτωλοακαρνανίας. Το Ξηρόμερο είναι η χώρα «από θαλάσσως άνω Ακαρνάνων», σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, ένας τόπος μοναδικός που μόνο «ξηρός»  δεν είναι. Ένας δήμος με ένδοξη ιστορία που μετρά πολλά χρόνια πίσω..Μάρτυρες αυτής της ιστορίας τα αρχαία ευρήματα που διατηρούνται αναλλοίωτα μέχρι και σήμερα. Συνεπικουρικά  βέβαια, αξίζει να αναφερθούν και οι πανέμορφες ακρογιαλιές (στα σημεία που βρέχεται από τη θάλασσα, τα κάστρα, οι αρχαίες πόλεις, εκκλησίες κ.τ.λ). Αυτό όμως που διαθέτει, και επιβάλλεται να σταθούμε, είναι στο οικοσύστημα της περιοχής, το οποίο πέραν των πιο πάνω πάνω αναφερθέντων, έχει ακόμα ένα στολίδι: Το δάσος της Βελανιδιάς.

Πριν αναφερθούμε στο δάσος αυτό όμως, αξιοσημείωτο είναι ότι λίγο πιο κάτω από το χωριό Αετός προς την Μπαμπίνη, υπάρχουν τεράστια πουρνάρια που ξεφυτρώνουν γύρω από τον δρόμο και τα καπνοχώραφα. Είναι τα απομεινάρια ενός αρχαίου δάσους «quercus macrolepis»  πουρναριών, που σήμερα, δυστυχώς, ξυλεύονται  με τάχιστους ρυθμούς. Στην αρχαία Ελλάδα, οι δρύες εθεωρούντο ιερά δένδρα και προστατεύονταν. Επί Τουρκοκρατίας, ο Αλή Πασάς είχε νοικιάσει τους Βελανιδιώνες από τον Κπουδάν Πασά-τότε βέβαια το Ξηρόμερο αποκαλούνταν «καλότυχη επαρχία». Τον αφανισμό αυτό των πουρναριών, έρχεται να συμπληρώσει και ο αφανισμός του περίφημου Δάσους της Βελανιδιάς. Όπως  φαντάζομαι θα γνωρίζετε ότι το Βελανιδοδάσος  Ξηρομέρου καταλαμβάνει συνολική έκταση 130.000 στρεμμάτων περίπου και είναι το μεγαλύτερο σε έκταση δάσος ήμερης βελανιδιάς στην περιοχή των Βαλκανίων. Κατά βάση, πρόκειται για ένα δημοσίας ιδιοκτησίας δάσος που όμως περιλαμβάνει και ιδιωτικές εκτάσεις, κυρίως καλλιέργειες και βοσκοτόπους. Η χλωρίδα και η πανίδα που υπάρχει στο Βελανιδοδάσος Ξηρομέρου συνιστά ένα οικοσύστημα με πλούσια βιοποικιλότητα, η οποία όμως έχει υποβαθμιστεί τραγικά τα τελευταία χρόνια και χρήζει άμεσης προστασίας, προκειμένου να μην υποβαθμιστεί ακόμη περισσότερο. Αποτελεί ένα από τα καλύτερα παραδείγματα συγκεντρώσεως δασικών περιοχών βελανιδιάς στην Ελλάδα.

Κύριε Υπουργέ,

Αφορμή για την επιστολή του Συλλόγου Απανταχού  Αστακιωτών είναι τα πρόσφατα δεκάδες δημοσιεύματα, τόσο στον τοπικό έντυπο  τύπο, όσο και στις διάφορες τοπικές ιστοσελίδες περί οργανωμένου «εγκλήματος» καταστροφής των υπερονόβιων δένδρων. Έχουν γίνει κατά καιρούς πολλά διαβήματα από τον Σύλλογο φίλων Βελανιδοδάσους, αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε  καμία ανταπόκριση απο αρμόδιους, καμία ουσιαστική πρωτοβουλία. Ημίμετρα μπορεί.

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, το Βελανιδοδάσος  συρρικνώνεται, κυρίως εξαιτίας της ανθρώπινης παρέμβασης. Η λαθροϋλοτομία, με σκοπό την πώληση του ξύλου ως θερμαντικό μέσο, απειλεί το δάσος.

Το 1868,ο λαός της περιοχής ξεσηκώθηκε για να μην γίνει το δρυόδασος «Μανωλάδα» (δηλαδή, βασιλική περιουσία, όπως η Μανωλάδα του νομού Ηλείας) και ο Βελανιδιώνας έπιανε καρπό και ήταν χαράς Ευαγγέλιο για όλα τα χωριά που είχαν «τεμάχι». Μέχρι πρόσφατα αυτά βέβαια.

Σταθείτε για λίγο σε αυτό τον πανέμορφο τόπο, κύριε Υπουργέ. Εδώ δεν υπάρχουν in και out.Εδώ υπάρχει ιστορία και φύση. Το ξέρουμε ότι το γνωρίζετε, ξέρουμε ότι το έχετε ζήσει και σαν απλός πολίτης.

Υπάρχει η αναγκαιότητα της προστασίας

Ήρθε η ώρα