Απαρέγκλιτη αρχή (για να υπάρχει δίκαιο) είναι ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι έναντι του νόμου. Αυτό, σε μια πολιτεία δικαίου, θα σήμαινε ότι ο νόμος θα εφαρμοζόταν (ή δεν θα εφαρμοζόταν) με τον ίδιο τρόπο όποιον κι αν είχε απέναντί του.
Υπ’ αυτήν την έννοια ο νόμος εφαρμόζεται άμεσα και τσουχτερά όταν, όπως για παράδειγμα οι Αστυνομικοί της Αιτωλίας επέβαλλαν πρόστιμο 1.500 ευρώ  στον Δήμου Μεσολογγίου ως διοργανωτή της συναυλίας Ασλανίδου-Ρόκκου, για συγχρωτισμό και άλλες παρατυπίες που διαπιστώθηκαν, ενώ επίσης επέδωσαν πρόστιμο 1.500 ευρώ σε ταξιθέτη ο οποίος δεν διέθετε ως όφειλε αποτέλεσμα self test.

Βέβαια  η υπακοή και ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους, είναι αναγκαίες και ικανές συνθήκες, για αυτήν καθαυτή την ύπαρξη ενός Δημοκρατικού πολιτεύματος. Πρέπει να τηρούνται από όλους, προς όλους και για όλους. Όχι μόνο εξ αιτίας της ηθικής υπόστασης ή άλλων κανόνων αφηρημένης έννοιας, αλλά κυρίως για λόγους καθαρά πρακτικούς.

Ελα ντε, όμως, με το που έγινε γνωστή η είδηση για τα πρόστιμα στη συναυλία, που ήταν και για καλό σκοπό (δόθηκε μέρος των χρημάτων στους πυρόπληκτους) τα μηνύματα δυσαρέσκειας που δέχεται η στήλη είναι πολλά.

“Δηλαδή στο πανηγύρι που εγινε πρόσφατα κοντά στο Αγρίνιο και σε άλλα οι διοργανωτές τηρούσαν κατά γράμμα τα μέτρα και στη συναυλία δεν τηρήθηκαν;

Αυτά κι άλλα παρόμοια είναι τα ερωτήματα που τίθενται και όχι άδικα. Και μάλιστα από ανθρώπους που παραβρέθηκαν και σε πανηγύρια και στη συναυλία.

Και αναρωτιούνται: “Αυτό που ισχύει είναι αυτό που βλέπουμε ή αυτό που μας λένε πως βλέπουμε;”