Ανήμερα της επετείου των γενεθλίων του, ο 30χρονος επιθετικός του Παναιτωλικού κάνει φλας – μπακ της διαδρομής του στα γήπεδα – Οι κορυφαίες στιγμές, τα γκολ που…έγραψαν, οι καλύτεροι συμπαίκτες, ο κόουτς που συνδέθηκε μαζί του, το ποδοσφαιρικό «σχολείο» της Ρωσίας και το άδοξο τέλος στον ΠΑΟΚ.
24 Φεβρουαρίου 1992 – 24 Φεβρουαρίου 2022.

Ο Νίκος Καρέλης σβήνει τα 30 κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων με τη φανέλα του Παναιτωλικού και σε ένα λαμπερό…φεγγάρι στο Αγρίνιο.

Ο Έλληνας στράικερ αποτελεί έναν από τους πιο φορμαρισμένους παίκτες των «καναρινιών» με το κοντέρ να γράφει 8 γκολ και ενώ στην…κάβα υπάρχουν φυλαγμένα κι άλλα τέρματα μέχρι το τέλος της τρέχουσας σεζόν.

Με αφορμή την επέτειο των γενεθλίων του το SDNA επικοινώνησε μαζί του για μια απολογιστική συνέντευξη της μέχρι τώρα καριέρας του (εντός και εκτός ελληνικών συνόρων) που πέρασε από πολλά και διαφορετικά στάδια με «παράσημα», διακρίσεις, αλλά και δύσκολες στιγμές.

– Σε τι φάση σε βρίσκει η 30η επέτειος των γενεθλίων σου;

«Είμαι πολύ καλά στον Παναιτωλικό και στο Αγρίνιο. Το πρώτο και βασικότερο για μένα είναι να είμαι καλά στην υγεία μου και να μην έχω τραυματισμούς.

Μετά από καιρό ευχαριστιέμαι ξανά το ποδόσφαιρο στον Παναιτωλικό. Πέρασα δύσκολες χρονιές μετά τον σοβαρό τραυματισμό μου.

Στο Αγρίνιο βρήκα τον εαυτό μου και ανυπομονώ κάθε φορά για το επόμενο παιχνίδι. Έχω παίξει αρκετά ματς και θα μπορούσα να έχω πετύχει και περισσότερα γκολ, εάν δεν έχανα σημαντικές ευκαιρίες, ήμουν περισσότερο συγκεντρωμένος κι είχε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

Συνεχίζω δυνατά και μέχρι το τέλος της φετινής σεζόν είμαι σίγουρος πως θα πετύχω κι άλλα γκολ».

– Ποια θεωρείς πως ήταν η κορυφαία σεζόν της καριέρας σου; Το 2014-15 στον Παναθηναίκό με τα 19 γκολ, ή το 2016-17 στην Γκενκ επίσης με τα 19 γκολ ;

«Και οι δύο ήταν πολύ καλές σεζόν για μένα. Στην Γκενκ έβγαλα τραυματισμό που με σταμάτησε και μου στέρησε τη δυνατότητα να πετύχω ακόμα περισσότερα γκολ. Θα έλεγα πάντως από τις δύο αυτές σεζόν ξεχωρίζω τη χρονιά των 19 γκολ με τον Παναθηναϊκό».

Το ρωσικό…σχολείο
– Ήταν ένα μεγάλο σχολείο η πρώτη σου θητεία στο εξωτερικό και την Άμκαρ Περμ τη σεζόν 2012-13;

«Σίγουρα ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Εκείνη την περίοδο ήμουν 20 χρονών δεν είχα οικογένεια και πήγα στη Ρωσία για να παίξω ποδόσφαιρο χωρίς να σκέφτομαι τίποτα. Δεν με ενδιέφερε καθόλου το εξωαγωνιστικό κομμάτι.

Η αλήθεια είναι πως δεν έπαιξα σε πολλά ματς και δεν ήμουνα ευχαριστημένος. Υπήρχαν πολλές δυσκολίες τότε και σίγουρα ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα.

Θυμάμαι πως οι περισσότεροι άνθρωποι της ομάδας δεν μιλούσαν αγγλικά και υπήρχε πρόβλημα στην μεταξύ μας επικοινωνία. Είχα ξεκινήσει μαθήματα εκμάθησης της ρώσικης γλώσσας για να μάθω τουλάχιστον τα βασικά.

Το απίστευτο κρύο και οι πολύωρες πτήσεις επίσης θα μου μείνουν αξέχαστα όπως και κάποια άλλα περιστατικά. Θυμάμαι πως τον πρώτο καιρό δεν είχα αυτοκίνητο και ερχότα ταξί να με πάρει μέσα στο χιόνι για να με πάει στην προπόνηση.

Όταν απέκτησα αυτοκίνητο σηκωνόμουν το πρωί και για μισή ώρα το καθάριζα από τα χιόνια για να πάω στην προπόνηση»..

– Στην καριέρα σου έχεις βάλει σε 81 γκολ. Υπάρχει κάποιο ή κάποια που ξεχωρίζεις κι έχουν μείνει πιο έντονα στη μνήμη σου;

«Μου έχουν μείνει τα τρία πρώτα γκολ που έβαλα με την Γκενκ. Τα δύο πρώτα με αντίπαλο την Ζούλτε Βάρεγκεμ το ένα με γυριστό σουτ και το άλλο με ψαλιδάκι.

Το τρίτο γκολ ήταν με γυριστό σουτ κόντρα στην Άντερλεχτ την οποία κερδίσαμε με 5-2».

– Η κορυφαία στιγμή της καριέρας σου και το ματς που σου έχει μείνει αξέχαστο;

«Η βραδιά της κατάκτησης του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό έχοντας πετύχει και γκολ στον τελικό κόντρα στον ΠΑΟΚ. Ηταν ο πρώτος μου τίτλος και είχα απολαύσει πραγματικά εκείνες τις στιγμές.

Αξέχαστη και η νίκη με τον Παναθηναϊκό επί του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη. Έντονες αναμνήσεις διατηρώ και από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια με την Γκενκ».

– Η πιο δύσκολη και στενάχωρη στιγμή της καριέρας σου;

«Σίγουρα ο σοβαρός τραυματισμός μου την περίοδο όπου έπαιζα στην Γκενκ κι με άφησε εκτός δράσης για 11 μήνες. Θυμάμαι την επόμενη μέρα του τραυματισμού μου ταξίδευα με τη γυναίκα μου έχοντας το πρώτο μας παιδί με την ίδια να κουβαλάει όλες τις αποσκευές και τα καρότσια στο αεροδρόμιο».

Ο Μπεργκ και το…δέσιμο με τον Αναστασίου
– Ο καλύτερος συμπαίκτης που απολάμβανες να παίζεις μαζί του;

«Είχα την τύχη να έχω αρκετούς ποιοτικούς συμπαίκτες. Σίγουρα ένας εξ αυτών ήταν ο Ισπανός, Αλεχάντρο Ποζουέλο στην Γκενκ. Μεγάλο…δεκάρι, πετούσε το μάτι του και έβγαζε φαρμακερές πάσες. Φυσικά και ο Μάρκους Μπεργκ την περίοδο που παίζαμε μαζί στον Παναθηναϊκό».

– Ο καλύτερος προπονητής στην καριέρα σου;

«Σίγουρα ο Γιάννης Αναστασίου. Με εκείνον ξεκίνησα στον Παναθηναϊκό κι ό,τι κατάφερα το χρωστάω σε πολύ μεγάλο βαθμό σε αυτόν για τη δουλειά που έκανα μαζί του και την βελτίωση μου.

Και τώρα που βρίσκω ξανά τα πατήματά του μου στον Παναιτωλικό αυτό συμβαίνει με τον Αναστασίου στον πάγκο της ομάδας. Έχουμε…δεθεί πολύ και πανηγυρίσαμε μαζί κι ένα Κύπελλο στον Παναθηναϊκό».

«Φοβερή έδρα το Σαν Μαμές»
– Ο πιο δύσκολος αμυντικός που έπαιξες αντίπαλος του;

«Ο Κριστιάν Λουιντάμα την περίοδο που έπαιζε στην Σταντάρ Λιέγης. Μετά το Βέλγιο πήρε μεταγραφή στην Γαλατασαράι και πήγε στην Τουρκία. Πολύ δυνατός κεντρικός αμυντικός, περνούσε με δύναμη μέσα από…πολυκατοικίες».

– Η πιο δύσκολη έδρα που έχεις παίξει στην καριέρα σου;

«Μου έκανε τρομερή εντύπωσγη το γήπεδο («Σαν Μαμές») της Αθλέτικ Μπιλμπάο. Ο ορισμός της…καυτής έδρας με φοβερή ατμόσφαιρα στις εξέδρες».

«Δεν μου έδειξε εμπιστοσύνη ο ΠΑΟΚ»
– Μετά την Γκενκ επαναπατρίστηκες για λογαριασμό του ΠΑΟΚ αλλά δεν έμεινες πολύ; Ήθελες να έχει άλλη εξέλιξη αυτή η συνεργασια;

«Σίγουρα ενώ στην αρχή ξεκίνησα βασικός και πήρα ευκαιρίες σε μια περίοδο όπου υπήρχε ο τραυματισμός του Πρίγιοβιτς στη συνέχεια δεν πήρα το χρόνο που θα ήθελα και περίμενα.

Η ομάδα δεν μου έδειξε εμπιστοσύνη και ήταν λογικό να χωρίσουμε στο τέλος της σεζόν. Εάν μου έδειχαν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη τότε, θα μπορούσα να συνεχίσω στον ΠΑΟΚ».

«Δεν πήρα ευκαιρίες στον Εργοτέλη»
– Αν μπορούσες να γυρίσεις το ρολόι του χρόνου πίσω τι θα άλλαζες στη ποδοσφαιρική διαδρομή σου;

«Θα πήγαινα από μικρή ηλικία σε μια ομάδα όπου θα με εμπιστευόντουσαν πραγματικά και θα μου έδιναν ευκαιρίες κάτι ποτυ δεν συνέβη με μένα στον Εργοτέλη».

– Θα παρότρυνες τους γιους σου να ασχοληθούν μελλοντικά με το ποδόσφαιρο;

«Σίγουρα εάν το θέλουν. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ όμορφο, απαιτεί όμως καθημερινές σκληρές προπονήσεις, θυσίες και τρομερή δουλειά για να έχεις πρόοδο».

– Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που κάνει σήμερα τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο;

«Να προσπαθεί καθημερινά και να μην χάνει την αυτοπεποίθησή του. Να δίνει κάθε μέρα τον καλύτερο του εαυτό. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν καλές στιγμές, οι κακές όμως είναι περισσότερες. Να μην το βάζει ποτέ κάτω».

– Toκαλοκαίρι λήγει το συμβόλαιο με τον Παναιτωλικό. Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα κι αν σκέφτεσαι την προοπτική της επιστροφής σε ομάδα α΄ταχύτητας;

«Αυτή τη στιγμή το μόνο που σκέφτομαι είναι την ομάδα μου. Είμαι απόλυτα αφοσιωμένος στον Παναιτωλικό και νιώθω πολύ καλά στο Αγρίνιο».

sdna.gr