Το 1918 η παγκόσμια κοινότητα έρχεται αντιμέτωπη με έναν διαφορετικό εχθρό ο οποίος κλόνισε την πίστη των ανθρώπων προς την τότε ιατρική επιστήμη.

Η ισπανική γρίπη πλέον είναι γεγονός. Και ονομάστηκε ισπανική αν και δεν ξεκίνησε από την Ισπανία αλλά επειδή ο Ισπανικός τύπος την πρωτοαναφέρει και την κάνει “γνωστή” ως πανδημία η οποία πλήττει το ανθρώπινο γένος.

Η μία χώρα μετά την άλλη δέχεται επίθεση από τον τότε αόρατο εχθρό, την ισπανική γρίπη. Η μάχη άνιση. Ευπαθείς ομάδες έμεναν ανέγγιχτοι καθώς η γρίπη αυτή “προτιμά” τους νέους.

Ακόμη και ένα 24ωρο ήταν αρκετό για να “δολοφονήσει” τον οποιοδήποτε. Ξέρετε ποτέ ένας ιός δεν κάνει διακρίσεις σε βασιλείς, διάσημους, στρατηγούς, φτωχούς, πλούσιους κλπ έστω κι αν ενίοτε κάποιοι το προβάλλουν ως κάτι το νέο το να μην κάνει διακρίσεις ένας ιός. Διακρίσεις κάνουν οι άνθρωποι μόνο …

Η μία χώρα μετά την άλλη προσπαθεί να αντιμετωπίσει την πανδημία. Κάποιες όπως η Αυστραλία με αυστηρή καραντίνα καταφέρουν και περνάνε την μάχη αυτή με ελάχιστες συνέπειες.

Γιατροί την μια φαίνονται χαρούμενοι και αναγγέλουν πως ουσίες βρέθηκαν για να καταπολεμηθεί και την άλλη βρίσκονται σε διαμάχη για το ποια ουσία και με ποιους τρόπους μπορεί να βοηθήσει καλύτερα την ανθρωπότητα όπου αντιμετώπιζε έναν από τους χειρότερους εφιάλτες στην ιστορία της.

Ο θάνατος επερχόταν συνήθως από οξύ φλεγμονώδες πνευμονικό οίδημα, αιμορραγική πνευμονίτιδα ή πνευμονία με οξύ αιμορραγικό οίδημα.

Το καλοκαίρι του 1918 η γρίπη φτάνει και στην Ελλάδα, το πρώτο κρούσμα καταγράφεται στην Πάτρα, ενώ φήμες αναφέρουν δέμα με καπνό απο την Θεσσαλονίκη μετέφερε τον ιό σε όσους ήταν παρόντες κατά το άνοιγμα του μιας και όσοι ήταν εκεί προσβλήθηκαν από αυτήν την γρίπη και κάποιοι μάλιστα πέθαναν.

Η γρίπη ξεκινά και πλήττει την Ελλάδα από γωνία σε γωνία. Τα αρμόδια υπουργεία ξεκινούν και παίρνουν μέτρα με συμβουλές για τήρηση υγειηνής καθώς και αποφυγή συνωστισμού σε χώρους.

Ο Φθινόπωρος φτάνει και το υπουργείο μεταφέρει αργότερα την έναρξη των μαθημάτων στα Πανεπιστήμια και κλείνει τα σχολεία πριν καλα καλά ανοίξουν. Καφενεία και δικαστήρια κλείνουν για την αποφυγή συνωστισμού στους χώρους τους.

Τα θύματα καθημερινά πολλά. Εφημερίδες περιγράφουν πως με κάρα μεταφέρουν νεκρούς στα κοιμητήρια και στις εκκλησίες και την επόμενη μέρα οι μεταφορείς τους βρίσκονται στην ίδια θέση ως μεταφερόμενοι.

Ο φόβος των ανθρώπων διαγράφεται στα βλέμματα τους και σιγά σιγά μετατρέπεται σε απελπισία και τρέλα. Πλούσιοι με χρήματα στα χέρια παρακαλούν να σωθούν, άλλοι εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να πλουτίσουν αλλά όλα μάταια και πρόσκαιρα.

Σας θυμίζει κάτι; Απλή σύμπτωση… η ανθρωπότητα κάνει κύκλους και ζει ξανά και ξανά παρόμοια ζητήματα μέσα στους αιώνες, μάρτυρας μου η ιστορία. Το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος αντιμετώπισης των ζητημάτων από την πλευρά των ανθρώπων.

Τον Οκτώβριο Μεσολόγγι και Αγρίνιο αλλά και τα γύρω κεφαλοχώρια τους μαστίζωνται από την γρίπη με δεκάδες θύματα καθημερινά παρά τα μέτρα που είχαν παρθεί.

Πολλοί δεν προλαβαίνουν καν να διαβαστούν από ιερείς ενώ τα κοιμητήρια όπως και σε όλη την ελλαδική επικράτεια γεμίζουν ασφυκτικά.

Ο άνθρωπος αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ανίσχυρος να σταθεί όρθιος μόνος του.

Τελικά πολλοί πρόκριτοι της περιοχής παίρνουν την απόφαση ύστερα από παραινέσεις και μεταβαίνουν στον τότε Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Ευρυτανίας όπου ζητάνε την άδεια του να μεταφερθεί και να λιτανευθεί η κυρά της Ρούμελης, η Παναγία η Προυσιώτισσα στις περιοχές τους έχοντας την πίστη ότι μόνο αυτή μπορεί να σταματήσει το κακό.

Η Κυρά της Ρούμελης ποτέ δεν άφησε όσους την επικαλέσθηκαν, είναι η ίδια εικόνα που προσκύνησε ο Μάρκος Μπότσαρης, η ίδια εικόνα που ο Καραϊσκάκης της αφιέρωσε τα στρατηγικά του αστέρια, είναι η εικόνα που γιάτρεψε και σκέπασε κάτω από την ευλογία της όσους με πίστη την προσκύνησαν ή την επικαλέσθηκαν ανά τους αιώνες.

Πράγματι ο μητροπολίτης δίνει την σχετική άδεια και αντιπροσωπεία καταφθάνει στην Μονή Προυσού.

Η πομπή ξεκινάει ενώ πρώτος σταθμός αποτελεί το Αγρίνιο. Κατά την διάρκεια της διαδρομής άνθρωποι έβγαιναν στους δρόμους έστω να την αντικρύσουν στο διάβα Της.

Η πίστη στην Μάνα τους, στην Κυρά της Ρούμελης τους παρακινεί και παραμερίζουν κάθε φόβο.

Η Αγία εικόνα καταφθάνει στην πόλη του Αγρινίου όπου οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα. Την υποδέχονται κατά εκατοντάδες στον ναό της Αγίας Τριάδας και η μία ακολουθία ξεκινάει με τον τελειωμό της άλλης.

Κόσμος πολύς με πίστη συμμετέχουν, εξομολογούνται, προσεύχονται, κοινωνούν και αγιάζονται. Η εικόνα λειτανεύεται και μεταφέρεται και σε άλλους ναούς. Το θανατικό την ίδια κιόλας μέρα σταματάει στην πόλη του Αγρινίου.

Λίγες μέρες μετά, στις 1 Νοεμβρίου καταφθάνει η Ιερή Εικόνα στην Ιερά Πόλη του γένους μας, στο Μεσολόγγι.

Πρώτος της σταθμός εκεί ο άγιος Δημήτριος ο ναός που σήμερα βρίσκεται στον περίβολο του Γηροκομείου της πόλεως.

Ο κόσμος τρέχει να την προσκυνήσει παρά το ότι ο καιρός ήταν άσχημος και έβρεχε καταρακτωδώς και οι γιατροί φοβόντουσαν πως την επόμενη μέρα η πόλη θα αποτελέσει μια πόλη φάντασμα από το θανατικό… Εκεί ξεκινούν τις δεήσεις, τις ικεσίες, τις προσευχές, εξομολογούνται και κοινωνούν.

Η επόμενη μέρα ξεκινά. Κανείς μα κανείς θάνατος δεν λαμβάνει χώρα ούτε στο Μεσολόγγι πλέον. Η εικόνα μεταφέρεται και στο Αιτωλικό, στο Παναιτώλιο και αλλού, όπου παντού συμβαίνουν τα ίδια, παρομοίως και σε κεφαλοχώρια όπου την εκζητούν ως Λύτρωση.

Την ίδια περίοδο, περίπου στις 15 Νοεμβρίου,  η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος δίνει εντολή να πραγματοποιήσουν λιτανείες όλες οι εκκλησίες των Αθηνών και να διαβαστούν σχετικές ευχές.

Το θανατικό σταματάει σε Αιτωλοακαρνανία, Πάτρα, Κέρκυρα και σιγά σιγά παντού.

Στην Αθήνα η κατάσταση στάσιμη ενώ σε κάποιες περιοχές της βόρειας Ελλάδος αλλά και αλλού η γρίπη αντιστέκεται αλλά λιγοψυχά και αργοπεθαίνει μιας και τα κρούσματα και οι θάνατοι μειώνονται αισθητά.

Οι Μεσολογγίτες κάνουν έρανο και αποστέλλουν στο μοναστήρι της Κυράς ένα επτακάντυλο, οι Αγρινιώτες επίσης στέλνουν ένα καντήλι.

Κάθε μέρος που η εικόνα πέρασε ως ευχαριστία αλλά και ενθύμιση του θαύματος της Παναγίας τοποθετεί αντίγραφα της εικόνας της Παναγίας της Προυσιώτισσας σε προσκυνητάρια σε κάθε ναό.

Ενώ μέχρι και σήμερα επιτελούνται Θείες Λειτουργίες στα τέλη Οκτωβρίου και αρχές Νοεμβρίου ως ευχαριστία και ευγνωμοσύνη στην Μητέρα το Σωτήρος Χριστού.

Κι εκεί είναι που ο άνθρωπος ξανά στέκεται όρθιος και υπερνικά όσα μονος του δεν μπόρεσε διότι, η πίστη είναι αυτή που σώζει.

Εύχεσθαι…

Romfea.gr