Για θυμηθείτε, καλή ώρα τέτοια εποχή, μόλις έπεφτε η δροσούλα, σούρουπο, στο Πάρκο (Δημοτικό πάρκο σήμερα) του Αγρινίου. Βόλτα, καφέ (φραπέ τότε), αναψυκτικό, άντε και καμιά μπύρα, υπό τον ήχο ηλεκτρικής κιθάρας και αρμονίου της ορχήστρας των αδερφών “PaP”.
…”Περπατάω στους δρόμους χαμένος
απ’ τις τύψεις μου κυνηγημένος…
…εγωισμέ μου δεύτερέ μου εαυτέ”.*..
Δυστυχώς ακόμη αποκύημα φαντασίας σήμερα, λόγω έργων, αναμένουμε οσονούπω, ελπίζοντας να ξαναζήσουμε αυτή τη θύμηση. Θεωρώ ότι ήμασταν τυχεροί που ζήσαμε, ερωτευτήκαμε και μεγαλώσαμε με αυτές τις στιγμές. Υπέροχο καρτ ποσταλ εποχής με όψη βγαλμένη από το πάλκο, την εξέδρα που βρίσκονταν η ορχήστρα, από την πλατφόρμα δημοπρασιών παλαιοπωλείου delcampe.net.
Συντάκτης άρθρου: Αλέξιος Γ. Κατεφίδης
