65 καταστήματα των ΕΛΤΑ σε όλη τη χώρα κλείνουν μέχρι τις 17 Ιουλίου 2023. Ανάμεσα σε αυτά του Αγίου Κωνσταντίνου, του Παναιτωλίου, της Παλαίρου και του Πλατάνου Αιτωλοακαρνανίας.
Μετά τον ανεπανάληπτο θρίαμβο στις εκλογές η νέα διακυβέρνηση ξεκινά δυναμικά…
Κάποιοι διαμαρτύρονται αλλά τώρα είναι πολύ αργά…
Οι κυβερνώντες αναβαπτισμένοι με την ψήφο του λαού είναι πλέον οι απόλυτοι κυρίαρχοι στο πολιτικό σκηνικό όπως διαμορφώθηκε μετά τη μακρά προεκλογική περίοδο που ανέδειξε πλήρως την πολιτική ανυπαρξία των αντιπάλων τους.
Ένα συνονθύλευμα κατ’ όνομα «αριστερών» κομμάτων που τα περισσότερα δεν έχουν καμία απολύτως επαφή με την κοινωνία και τις ανάγκες του λαού. Που δεν νοιάζονται για το συμφέρον της κοινωνίας πάρα μόνο για το κομματικό συμφέρον και την πολιτική τους επιβίωση. Η έννοια αριστερός έχει χάσει πλέον το νόημά της.
Ένα άλλο, ντροπιαστικό για τη δημοκρατία μας, συνονθύλευμα κατ’ όνομα «πατριωτικών» κομμάτων που αποτελούνται από ρατσιστές, φασίστες, ξενόφοβους, θρησκόληπτους μέλη παραθρησκευτικών οργανώσεων που έχουν ξεφτιλίσει κάθε έννοια της λέξης πατριώτης. Κι όμως 34 από αυτούς βρίσκονται και αλωνίζουν πλέον στην Ελληνική Βουλή.
Μια αντιπολίτευση, σχεδόν στο σύνολο της, χωρίς καμία αξιοπιστία, χωρίς να μπορεί να εμπνεύσει και να αγγίξει την καρδιά των πολιτών. Με αδύναμους και εγωπαθείς ηγέτες, ανίκανους να αντιληφθούν εγκαίρως την πραγματικότητα, να δουν τα λάθη τους και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό ήταν αναμενόμενο οι κυβερνώντες να συνεχίσουν να κυβερνούν παρότι δεν έχουν, ούτε είχαν ποτέ, κανένα όραμα για τη χώρα και τον λαό.
Έπαιζαν όμως ουσιαστικά μόνοι τους.
Με τα «χρήσιμα» ΜΜΕ κατάφεραν να ωραιοποιήσουν την εικόνα τους, να καλλιεργήσουν τον φόβο στους πολίτες και να αναδείξουν την πολιτική γύμνια, την έλλειψη αξιόπιστης πρότασης των αντιπάλων τους.
Μια εικόνα δήθεν σταθερότητας – σοβαρότητας, ένας φράκτης – ψευδαίσθηση ασφάλειας και μερικά επιδόματα φτώχειας και πείνας ήταν αρκετά.
Σε μια ελληνική κοινωνία εξουθενωμένη, προδομένη και απογοητευμένη από τις ψεύτικες υποσχέσεις, με χαμηλότατες προσδοκίες που παλεύει για την επιβίωση της, ακόμα και τα ψίχουλα μοιάζουν ως «μάννα εξ ουρανού».
Κατά τα άλλα όπως λέει και ο ποιητής:
«…Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»
Για τη Συμμαχία Πολιτών
Γιώργος Δ. Καραμητσόπουλος
