Σε κλίμα συγκίνησης τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα του βομβαρδισμού του Αγρινίου που έγινε τη Μεγάλη Τετάρτη, 16 Απριλίου 1941 χοροστατούντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Δαμασκηνού.
Στην οδό Αναστασιάδη, όπου βρίσκεται η τιμητική επιγραφή με τα ονόματα των Αγρινιωτών που έχασαν την ζωή τους, στεφάνι κατέθεσαν ο Δήμαρχος Αγρινίου Γιώργος Παπαναστασίου, ο Βουλευτής Θ. Παπαθανάσης, ο πρ. του Δημοτικού Συμβουλίου Κωνσταντίνος Ζώης, ο Αστ. Δντης Ακαρνανίας Δ. Γαλαζούλας, ο Δ/της ΠΥ Αγρινίου Θ. Αποστόλου, εκπρ. ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Δ. Νταής, ο πρ. του Συνδέσμου Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Αγρινίου Δημήτρης Τσούνης, ο πρ. της Κ. Αγρινίου Κ.Μποκώρος, εκπρόσωποι της οικογένειας Τόντου και Μουμουγιάννη, ο πρ της Ένωσης Αποστράτων Αξ. Στρατού Περικλής Τσάντζαλος.
Ο Γιώργος Παπαναστασίου στον χαιρετισμό υπογράμμισε τον ηρωισμό των συμπατριωτών μας: «Ογδόντα τέσσερα χρόνια μετά στεκόμαστε μπροστά στα σημάδια ενός ματωμένου πρωινού. Η οδός Αναστασιάδη είναι η οδός των δικών μας ηρώων. Των 12 άμαχων συμπατριωτών μας που έπεσαν θύματα τυφλού χτυπήματος των Ναζί επιδρομέων. Στεκόμαστε με δέος μπροστά στον τόπο της θυσίας. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε το μίσος και την μισαλλοδοξία των Γερμανών κατακτητών. Είναι χρέος ηθικό, όχι μόνο απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά απέναντι στα εκατομμύρια θύματα του ναζισμού».
Η εκπαιδευτικός κ. Μαρία Τσαμάκη αναφέρθηκε στο ιστορικό της ημέρας :
«Επομένως κυρίες και κύριοι είναι η σημερινή επιμνημόσυνη δέηση μια πράξη απόδοσης τιμής και μνημόνευσης των νεκρών – αθώων προγόνων μας, αλλά είναι κυρίως μια πράξη έμμεσης καταγγελίας στις ανόσιες δράσεις και στις ντροπιαστικές πράξεις για την Ανθρωπότητα του Φασισμού – Ναζισμού !
Γιατί ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε το σκοτεινό του πρόσωπο και το τι πράξανε εις βάρος και του Ελληνισμού, αλλά και όλης της Ανθρωπότητας….για να μην ξαναυπάρξει ποτέ πιθανότητα να ” αναστηθεί” με οποιονδήποτε τρόπο ούτε ένα ” παρακλάδι ” του ,” πλοκάμι ” του στο σήμερα. Αγαπητοί συμπολίτες ήταν η ανάγνωση της πολύπαθους ιστορίας του Ελληνισμού και σε αυτήν την πόλη, το Αγρίνιο, τον Απρίλιο του 1941, που είδε να κόβεται στα δύο η εικόνα του κόσμου της και το ” χαλκεον χέρι” του κατακτητή να της στερεί όλα τα χρώματα της ζωής της, που χωνεύτηκαν από το μαύρο του καπνού και το κόκκινο του αίματος των αθώων! Και στο χρόνο της ιστορίας, τα πάντα μένουν και πλανώνται γύρω μας ,συμβολικά και αποκτούν κάθε στιγμή όποια μνήμη τους αποδίδεται και ο,τι ιστορική – συναισθηματική αποκωδικοποίηση τους γίνεται…..Μνημονεύουμε ,τιμούμε ,διδασκόμαστε και δεν ξεχνούμε ποτέ τι σημαίνει ο πόλεμος και η Βαρβαρότητα Ευχή να υπάρχει πάντα Ειρήνη, Ελευθερία και Δημοκρατία και να περιφρουρούμε με κάθε τρόπο την ύπαρξη τους. Αιώνια σας η μνήμη!».
