«Είμαι η μαμά της Κυριακής Γρίβα που δολοφονήθηκε στο αστυνομικό τμήμα από τον πρώην σύντροφο της αυτό το τέρας. Έτσι συστήνομαι από την 1η Απριλίου και μένουν όλοι με το στόμα ανοιχτό» . Με τα λόγια αυτά ξεκίνησε την κατάθεσή της στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας η Δέσποινα Καλέα , μητέρα της 28χρονης Κυριακής Γρίβα , η οποία αφού έδειξε φωτογραφίες του παιδιού της προς τους δικαστές και τους ενόρκους στράφηκε στον κατηγορούμενο και του έδειξε μία φωτογραφία από το μνήμα της κόρης της.

Με φανερή δυσκολία και έντονη φόρτιση η μητέρα του θύματος καταθέτει ζητώντας από τους δικαστές να δικαιώσουν με την απόφασή τους τη μνήμη του παιδιού της, που σε λίγες ημέρες – τη Δευτέρα 7 Ιουλίου- αν ζούσε θα γιόρταζε εξηγώντας πως μετά τη δική της δολοφονία έχασαν τη ζωή τους και άλλοι άνθρωποι, αναφερόμενη στον πατέρα και την μικρότερη αδερφή της Κυριακής.

«Αυτή είναι μια φωτογραφία για το που βρίσκεται σήμερα το παιδί μου. Θέλω να τη δώσω στα χέρια του δικηγόρου του ή στο Θανάση (σ.σ. αναφέρεται στον κατηγορούμενο ) να δει που είναι. Τις αναγνωρίζεις τις φωτογραφίες; Βλέπεις που είναι; Σεβαστείτε με. Δεν είμαι σε καλή ψυχολογική κατάσταση. Αυτός ο τόπος είναι ο τόπος που πηγαίνω κάθε φορά που νιώθω την ανάγκη να αγκαλιάσω το παιδί μου. Εσείς όταν θέλετε θα πάρετε τηλέφωνο να τους μιλήσετε, θα τα αγκαλιάσετε θα τα φιλήσετε. Αλλά εγώ δεν ξέρω τι να σας πω;… Να δικαιωθεί η ψυχή του παιδιού μου. Τη Δευτέρα γιορτάζει και θέλω να της κάνω ένα δώρο αυτός της στέρησε το δικαίωμα να γιορτάζει, να χαίρεται.. πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εδώ εγώ, ο μπαμπά της, η κόρη μου η μικρή…», κατέθεσε η Δέσποινα Καλέα.

«Δεν έκανε ρούπι από το πλευρό σου. Ήταν η μόνη που σε αγάπησε πραγματικά αλλά εσύ δεν την αγάπησες και της το ανταπέδωσες με πέντε μαχαιριές στο αστυνομικό τμήμα», συμπλήρωσε απευθυνόμενη στον κατηγορούμενο , ο οποίος , όπως περιέγραψε χειροδικούσε στην κόρη της , χαρακτηρίζοντάς τον «κτητικό» και «χειριστικό» .

Πρόεδρος: Πότε επικοινωνήσατε τελευταία φορά;

Μάρτυρας: Την προηγούμενη μέρα πήγα στο καινούργιο σπίτι της. Κάναμε σχέδια, πως θα φτιάξουμε το σπίτι, τα έπιπλα… θα έμενε μόνη της, το είχε πάρει απόφαση.

Πρόεδρος: Τη ρωτήσατε πως πήρε την απόφαση;

Μάρτυρας: Μου είπε ότι δεν μπορεί άλλο, ότι είχε φτάσει στα όρια της και ότι είχε κουραστεί από τη σχέση της.

Πρόεδρος: Βλέπουμε στις φωτογραφίες ένα συμπαθητικό αγόρι…

Μάρτυρας: Αυτό το βλέπετε ως συμπαθητικό

Πρόεδρος: Έτσι θα το χαρακτήριζα εγώ. Βλέποντας μόνο από τη φωτογραφία που μας προσκομίσατε από κάποια Χριστούγεννα. Δεν βλέπεις τίποτα νοσηρό ή άρρωστο. Βλέπεις φυσιολογικούς ανθρώπους νεαρής ηλικίας να χαίρονται.. ωστόσο ερευνούμε ένα έγκλημα για το πώς αυτός ο άνθρωπος έφτασε στο σημείο να σκοτώσει το παιδί σας. Πότε καταλάβατε ότι υπάρχει ζήτημα; Τι βλέπατε;

Μάρτυρας: Αυτό που φαίνεται δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Στις φωτογραφίες βγαίνουμε με χαμόγελο ενώ είναι η ψυχή μας είναι μαύρη. Σε καμία περίπτωση δεν έδειχνε να είναι ψυχιατρικά ή ψυχολογικά διαταραγμένος. Ήμουν πάντα κοντά στα παιδιά μου. Το πρώτο εξάμηνο της σχέσης τους περπατούσαν στο δρόμο και τους συνάντησε ένας συμμαθητής της και της μίλησε. Αυτό δεν άρεσε σε αυτό το τέρας και τη χτύπησε, της έδωσε δύο χαστούκια.

Πρόεδρος: Σταδιακά πέρασε και σε άλλες πράξεις;

Μάρτυρας: Κλιμακώθηκε η κακοποίηση σταδιακά με αποτέλεσμα εκείνη να μην έχει χρήματα, να της παίρνει τις κάρτες. Δεν εργαζόταν ποτέ εκείνος , πάντα η Κυριακή. Ο μόνος του σκοπός ήταν πώς θα πάρει χρήματα χωρίς να δουλέψει, από επιδόματα .

Η διαδικασία συνεχίζεται με την κατάθεση της μητέρας του θύματος.