Η Εκκλησία μας παρακινεί

να αποφεύγουμε την ζωή της αμαρτίας

Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού

«Χειρ δημίου τέμνει σε, Μαρίνα, ξίφει^.

χειρ Κυρίου χάριτι θεία δε στέφει»

Η Αγία Μαρίνα κατάγοταν από τα μέρη της Πισιδίας της Μικράς Ασίας και σε νηπιακή ηλικία έμεινε ορφανή από μητέρα. Ο πατέρας της, ιερέας των ειδώλων, την παρέδωσε τότε σε μία τροφό, που κατοικούσε έξω από την πόλη για να την αναθρέψει, από την οποία γνώρισε τον Χριστό και στα δεκαπέντε της χρόνια, η Μαρίνα ήδη ποθούσε να μιμηθεί τους Αγίους Μάρτυρες. Η νεαρή καρδιά της πυρπολήθηκε με αγάπη για τον Θεό. Υποσχέθηκε ποτέ να μην παντρευτεί, επιθυμώντας ολόψυχα να υποφέρει για τον Χριστό και να βαπτιστεί στο αίμα του μαρτυρίου.

Ο πατέρας της την μισούσε για την πίστη της και δεν την θεωρούσε κόρη του, με αποτέλεσμα να την αποκληρώσει. Όταν ο έπαρχος Ολύμβριος την συνάντησε, θαμπωμένος από την ομορφιά της διανοήθηκε να την κάνει γυναίκα του και ρωτώντας την για το όνομά της έλαβε την εξής απάντηση: «Μαρίνα ονομάζομαι, της Πισιδίας είμαι γέννημα και θρέμμα και το όνομα του Κυρίου μου Ιησού Χριστού επικαλούμαι».

Με αυτό τον τρόπο άρχισε η μαρτυρική της πορεία μέσα στην φυλακή, με διάφορα και φρικτά βασανιστήρια «και τω αίματι αυτής η γη εφοινίσσετο» (βάφοταν κόκκινη η γη από το αίμα της). Μάλιστα στην φυλακή, αναφέρει ο Ιερός Συναξαριστής, ότι εμφανίστηκε με την μορφή φοβερού δράκοντα ο διάβολος, τον οποίο με την επίκληση του Θεού και την σημείωση του Τιμίου Σταυρού συνέτριψε η Αγία. Λόγω του ότι κατά την διάρκεια του μαρτυρίου της πολλοί ασπάστηκαν την χριστιανική πίστη, τελικά η Αγία αποκεφαλίστηκε και έλαβε τον στέφανο του μαρτυρίου.

Αναφέρει ο Άγιος Νικόλαος ο Βελιμίροβιτς «Μέχρι ο Χριστός να γίνει το παν για την ψυχή, ο άνθρωπος δεν μπορεί να εισέλθει στο στάδιο του μαρτυρίου για τον Χριστό». Πως μπόρεσε η Αγία Μαρίνα δεκαπέντε χρονών, να φτάσει να μαρτυρήσει για τον Χριστό; Επειδή ο Χριστός ήταν τα πάντα γι’ αυτήν. Όταν ο άνθρωπος καταληφθεί από μεγάλη αγάπη προς τον Θεό και τον κυριεύσει ο θείος έρωτας, δεν ζει για τον εαυτό του αλλά για τον Θεό. Βιώνει το «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός».

Κατά τους Πατέρες, υπάρχει η ζωή της αμαρτίας, η ζωή του σώματος (η φυσική ζωή) και η πραγματική ζωή του Χριστού. Η Εκκλησία δεν μας προτρέπει να μην ζούμε την φυσική ζωή, αλλά μας παρακινεί να αποφεύγουμε την ζωή της αμαρτίας. Ο Χριστιανός οφείλει να απαρνηθεί την αμαρτωλή ζωή του, για να μην χάσει την ψυχή του που ταυτίζεται με τα πάθη. «Ος δ’ αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού και του Ευαγγελίου, σώσει αυτήν».

Ποιά είναι η ζωή του Χριστού; Είναι η ζωή των εντολών Του. Ο άνθρωπος καλείται να πορευθεί στην οδό της δικαιοσύνης. «Εν οδοίς δικαιοσύνης ζωή». Ο κόσμος, αντίθετα, έχει διαφορετική αντίληψη για την ζωή, την κοσμική ζωή, την ζωή της αμαρτίας. Νομίζει πως τα χρήματα, τα πάθη της σαρκός, τα υλικά αγαθά και κάθε ικανοποίηση των αμαρτωλών επιθυμιών, θα μας παρέχουν την ζωή.

Η όντως ζωή όμως, είναι η ζωή του Χριστού. Αυτήν την ζωή να επιδιώξουμε να βρούμε, δια πρεσβειών της Αγίας Μαρίνης και πάντων των Αγίων, για να καταλάβουμε το νόημα της υπάρξεώς μας και να ζούμε την εν Χριστώ ζωή, η οποία θα μας απαλείψει τα πάθη, θα μας δώσει την δυνατότητα να βιώσουμε τον Χριστό και να ζήσουμε αιωνίως.