Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου εγκαινίασε με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, έναν νέο κύκλο ανοιχτών προς το κοινό διαλέξεων με τίτλο «Διαλέξεις με θέα», που φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν ζωντανό στοιχείο ανταλλαγής σκέψεων, έμπνευσης και δημιουργικού διαλόγου.
Η τ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας συζήτησε με την Κωνσταντίνα Βαρσάμη για τη θέση της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία, ενώ αναφέρθηκε και δημόσια κριτική που δέχθηκε κατά τη διάρκεια της πενταετούς άσκησης των καθηκόντων της.
«Ξαφνικά βρέθηκα εκτεθειμένη. Δεν ήταν εύκολο όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης με πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ήμουν κρατικός λειτουργός, ήμουν δικαστικός, και ως τέτοια παρέμεινα», είπε μεταξύ άλλων η τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
«Η κριτική είναι απαραίτητη στη Δημοκρατία. Άλλο όμως η κριτική κι άλλο οι επιθέσεις που φτάνουν στη “δολοφονία χαρακτήρα”. Προσπαθούσα να κάνω ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας το καλύτερο που μπορούσα. Δέχθηκα επιθέσεις που ξεκινούσαν από τα μαλλιά μου, το ντύσιμό μου, φυσικά τον σύντροφό μου. Ευτυχώς, η κόρη μου γλίτωσε. Ακόμα και στη γάτα μου έγιναν επιθέσεις» τόνισε.
Στο θέμα της κριτικής αλλά από άλλη σκοπιά αναφέρθηκε και ο πρόεδρος του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, Ανδρέας Σκαρτσάρης ημειώνοντας σε ανάρτησή του πως τον στεναχωρεί τον τελευταίο καιρό.που παρατηρεί μια ευκολία με την οποία πολλοί εκφράζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με υποτιμητικά ή και αισχρά σχόλια απέναντι σε συνανθρώπους μας, αλλά και σε ανθρώπους που έχουν υπηρετήσει θεσμούς και αξίες.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Χθες είχα την ιδιαίτερη χαρά να υποδεχθώ ως πρόεδρος του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, την κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου, τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στην εναρκτήρια διάλεξη του κύκλου «Διαλέξεις με θέα».
Η παρουσία της μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις για την απλότητα, την ευαισθησία και την ειλικρίνεια με την οποία μίλησε για τη δημοκρατία, τη θέση της γυναίκας, τις δικές της υπερβάσεις και την αξία του δημόσιου λόγου. Ήταν πραγματικά τιμητικό για το Θέατρό μας και για την πόλη του Αγρινίου να είναι εκείνη που άνοιξε αυτόν τον νέο κύκλο διαλόγου και έμπνευσης.
Παράλληλα δεν μπορώ να μην σταθώ σε κάτι που με στεναχωρεί τον τελευταίο καιρό. Παρατηρώ μια ευκολία με την οποία πολλοί εκφράζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με υποτιμητικά ή και αισχρά σχόλια απέναντι σε συνανθρώπους μας, αλλά και σε ανθρώπους που έχουν υπηρετήσει θεσμούς και αξίες.
Είναι λυπηρό να ξεχνάμε τον σεβασμό, να μην βλέπουμε τον άνθρωπο πίσω από τον τίτλο, να μην ερχόμαστε στη θέση του άλλου, αλλά να βιαζόμαστε να κρίνουμε και να χαρακτηρίσουμε δημόσια.
Γνώμη μου είναι ότι στη δημοκρατία δεν πρέπει να υπάρχει μόνο το δικαίωμα στην άποψη αλλά και η ευθύνη στον λόγο













