Ανοικτή επιστολή προς πολύτεκνους εκπαιδευτικούς

Αγαπητοί συνάδελφοι

Το υπουργείο παιδείας επανέφερε τους πολύτεκνους όπως φαντάζομαι πολύ καλά γνωρίζετε στις ειδικές κατηγορίες με αποτέλεσμα να προηγείστε όλων. Πολύ από εσάς (ελπίζω όχι όλοι) θα πείτε «διόρθωση μια αδικίας εις βάρος σας που διέπραξε η προηγούμενη κυβέρνηση». Άλλοι θα πείτε πως οι πολύτεκνοι συνεισφέρουν στην επίλυση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας μας (κάποιοι θα προσθέσετε κατ’επέκταση και στην συνέχιση του Έθνους μας που απειλείται από το προσφυγικό-μεταναστευτικό) και πρέπει γι’ αυτό να στηριχτείτε.

Είναι σίγουρα σοβαρότατο ζήτημα η μείωση και η γήρανση του πληθυσμού της χώρας και βοηθάτε στην επίλυσή του. Και δεν θα διαφωνήσω στο να στηριχτείτε. Με κάποια επιπλέον μοριοδότηση, με κάποια οικονομική ενίσχυση όπως γίνεται με τα επιδόματα για τα παιδιά που όλοι οι γονείς παίρνουν. Όχι όμως σε βάρος άλλων ανθρώπων.

Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δουλεύουν χρόνια μακριά από τα σπίτια τους. Δεν θα μπω στην συζήτηση αν είναι παντρεμένοι, χωρισμένοι, με παιδιά ή χωρίς. Θα πω μόνο πως εκείνοι το πιο πιθανό είναι να έχουν ταλαιπωρηθεί πιο πολλά χρόνια από εσάς γυρνώντας από δω και από εκεί μαζεύοντας μόρια για να μπορέσουν κάποια στιγμή να έρθουν πιο κοντά στο σπίτι τους. Θα πω μόνο πως μπορεί να βιώνουν πιο δύσκολες συναισθηματικές καταστάσεις από εσάς που έχετε μια ολοκληρωμένη οικογένεια. Θα πω μόνο πως τα παιδιά είναι ευλογία, οι σύντροφοι είναι ευλογία, η μοναξιά που συνήθως δεν είναι επιλογή είναι δύσκολη, το μεγάλωμα ενός παιδιού από έναν μόνο γονιό επίσης είναι δύσκολο.

Ο σπουδαίος άνθρωπος έχει μάθει να μην βολεύεται. Ο σπουδαίος άνθρωπος έχει μάθει να στηρίζεται στα δικά του πόδια και ας ταλαιπωρείται. Ο σπουδαίος άνθρωπος έχει το κεφάλι ψηλά και κοιτάζει στα μάτια γιατί δεν έχει κάτι να ντραπεί. Περιμένω το επόμενο διάστημα έναν σπουδαίο άνθρωπο να βγει μπροστά και να πει: «Αποποιούμαι του δικαιώματός μου να προηγηθώ με μοναδικό κριτήριο τον αριθμό των παιδιών μου! Αισθάνομαι ευλογημένος που η φύση μου χάρισε παιδιά ενώ σε άλλους όχι. Αρνούμαι να χαρακτηριστώ ως κάτι ιδιαίτερο επειδή εγώ έχω μια μεγάλη οικογένεια.»Ένας τόσος δα τόπος με λίγους κατοίκους πριν από αιώνες άναψε φως στο σκοτάδι και δημιούργησε έναν σπουδαίο πολιτισμό. Το σημαντικό δεν είναι μια χώρα να έχει πολλούς κατοίκους αλλά σπουδαίους κατοίκους. Περιμένω….

Χριστίνα Σκαπετούλια

Εκπαιδευτικός