Μία από τις πιο αναξιοποίητες δεξαμενές του ελληνικού κράτους είναι τα κληροδοτήματα και οι σχολάζουσες κληρονομιές.

Επί πολλά χρόνια, ευεργετικές για το Δημόσιο κληρονομιές λίμναζαν υπό το βάρος της γραφειοκρατίας, της μη διαλειτουργικότητας των υπηρεσιών και της απουσίας ψηφιοποίησης. Βέβαια, για ένα κράτος που μέχρι πριν από μερικά χρόνια δεν γνώριζε ούτε καν τον ακριβή αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, η υπόθεση της καταγραφής της δημόσιας περιουσίας ερχόταν σε δεύτερη μοίρα.

Πλέον η κυβέρνηση προσπαθεί οργανωμένα και συστηματικά να καταγράψει και να αξιοποιήσει την περιουσία που διαθέτει. Ενα ιδιαίτερα σημαντικό κομμάτι αυτής της περιουσίας, είναι τα κληροδοτήματα και οι σχολάζουσες κληρονομιές. Σε πρώτη φάση έχουν καταγραφεί 2.000 αδρανή ιδρύματα και 7.000 σχολάζουσες κληρονομιές, αλλά είναι σίγουρο πως στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερες. Μάλιστα έχει ήδη αποφασιστεί και προχωρά η δημιουργία ενός ιδρύματος που θα διαχειριστεί την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου.

Μια υποκατηγορία της υπόθεσης αυτής είναι και τα κληροδοτήματα που έχουν δωρηθεί από πολίτες σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, την Ακαδημία Αθηνών αλλά και άλλους φορείς. Σύμφωνα με την έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου μεγάλο μέρος των κληροδοτημάτων παραμένει ακόμα ανέλεγκτο και αχαρτογράφητο. Αυτό σημαίνει πως όσο καλή διάθεση και αν έχουν οι διοικήσεις των ιδρυμάτων, δεν μπορούν να αξιοποιήσουν και να διαχειριστούν με πρόσφορο τρόπο την περιουσία τους, από τη στιγμή που δεν υπάρχει ακριβή και επίκαιρη εικόνα των ακινήτων τους.