Το σχέδιο που ανακοινώθηκε περιλαμβάνει συστάσεις να λειτουργούν τα κλιματιστικά στους 26 – 27 βαθμούς, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, καθώς και τον περιορισμό κατανάλωσης στους οδικούς φωτισμούς.
Ζητήθηκε, παράλληλα, από τους εργαζόμενους ανά 2-3 ώρες να κλείνουν τα κλιματιστικά για 10 λεπτά και να ανοίγουν τα παράθυρα.
Ταυτόχρονα υπήρξε η οδηγία για απενεργοποίηση ψύξης, θέρμανσης και φωτισμού σε χώρους που δεν υπάρχουν εργαζόμενοι και εκτός ωραρίου, για φυσικό αερισμό των κτηρίων τη νύχτα, και η τοποθέτηση συστημάτων σκίασης.
Πώς θα γίνεται ο έλεγχος
Με βάση το σχέδιο σε κάθε δημόσια υπηρεσία θα ορίζεται ένας υπεύθυνος για το ενεργειακό κομμάτι του κτηρίου.
Παράλληλα θα δημιουργηθεί ειδική πλατφόρμα, από την οποία θα παρακολουθείται η κατανάλωση ανά κτήριο.
«Εκεί θα καταγράφονται οι λογαριασμοί ανά ρολόι. Ο δήμος έχει την ευθύνη για έναν δήμο. Θα υπάρχουν υπεύθυνοι για κτήριο ή ανά δραστηριότητα», διευκρίνισε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Θεόδωρος Σκυλακάκης.
Δεδομένου πως δεν υπάρχει άμεσος τρόπος να ελεγχθεί η θερμοκρασία ενός κλιματιστικού, το αν ένας φορέας ανταποκρίνεται στις κυβερνητικές συστάσεις θα διαπιστωθεί από τη σύγκριση των αντίστοιχων περσινών λογαριασμών.
Όταν διαπιστώνεται χαμηλότερη κατανάλωση από ένα ποσοστό που θα οριστεί, τότε ο φορέας θα έχει bonus και θα επιβραβεύεται με αυξημένα κονδύλια από τον τακτικό προϋπολογισμό.
Ποιοι θα έχουν πέναλτι;
Από την άλλη όσοι οργανισμοί δεν τα καταφέρουν τότε θα πρέπει να κάνουν οικονομία από αλλού για να καλύψουν τη διαφορά.
«Θα πρέπει να αναζητήσουν τρόπους από τον προϋπολογισμό τους», είπε ο κ. Σκυλακάκης.
Ωστόσο ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών διευκρίνισε ότι δεν θα υπάρξει ένα ενιαίο σύστημα για τον υπολογισμό των κινήτρων καθώς, όπως εξήγησε, «το ακριβές ποσοστό, όμως, εξαρτάται από τις ανάγκες και ιδιαιτερότητες κάθε φορέα. Αν υπάρχει κάποιος έκτακτος λόγος, π.χ. καιρικές συνθήκες, αυτά θα τα δούμε στην πορεία και θα συνυπολογιστούν. Γι’ αυτό δεν θα κάνουμε ένα ενιαίο σύστημα, με κάποιο δεσμευτικό αλγόριθμο, που εφαρμόζεται σε κάθε περίπτωση, διότι εκεί μπορεί να έχουμε αδικίες και αστοχίες».
«Επί της διαδικασίας, κάθε φορέας, στο τέλος της περιόδου, θα εξηγεί την προσπάθεια που κατέβαλε -εμείς θα την έχουμε, ήδη, καταγράψει, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και θα βάλουμε ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια, πριν καταλήξουμε στο ποσό με το οποίο θα ενισχυθεί. Για παράδειγμα, κάποιος που δεν έχει κάνει συντήρηση των κλιματιστικών -κάτι αυτονόητο- ακόμη κι αν πετύχει για κάποιον άλλο λόγο οικονομία, θα πάρει λιγότερα χρήματα, διότι αν έκανε τη συντήρηση, είναι βέβαιο ότι θα πετύχαινε μεγαλύτερη οικονομία».
