Την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου η Ιωάννα Τούνη βρέθηκε ξανά στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, συνοδευόμενη από τον δικηγόρο της, Μιχάλη Δημητρακόπουλο, και τη στενή φίλη της, Στέλλα Πάσσαρη.
Στο πλευρό της βρισκόταν και ο νέος της σύντροφος, αλλά η δίκη για την υπόθεση revenge porn διεκόπη εκ νέου και ορίστηκε να συνεχιστεί στις 23 Ιανουαρίου 2026. Μετά τη διαδικασία αποχώρησε από την πίσω έξοδο του δικαστηρίου για να αποφύγει τις κάμερες και τους δημοσιογράφους.
Το Σάββατο 29 Νοεμβρίου επέλεξε να μιλήσει δημόσια για όσα βιώνει εδώ και χρόνια, περιγράφοντας πόσο επίπονη είναι αυτή η διαδρομή. Στην ανάρτησή της στο Instagram έγραψε: «Χθες ήταν μια -ακόμη- πολύ δύσκολη ημέρα για εμένα. Ημέρα δίκης! Μια δίκη που περίμενα πάνω από 8 χρόνια… και όμως δεν φανταζόμουν πόσο θα με τσακίσει! Μπήκα μόνη μου σε μια τεράστια αίθουσα, απέναντι στους κατηγορούμενους, την έδρα… Μάρτυρες να μπαίνουν ένας ένας, φωνές, ένταση, δάκρυα. Αλήθειες να διαστρεβλώνονται. Κι εγώ εκεί. Να ακούω, να σφίγγω ξανά τα δόντια για να μη λυγίσω. Και στο τέλος; Η δίκη διακόπηκε. Πάλι! Μεταφέρθηκε λοιπόν για τις 23 Ιανουαρίου… Οπότε πάμε ξανά. Και άλλη υπομονή. Κι άλλη δύναμη! Εύχομαι μόνο να τελειώσει όλο αυτό όσο πιο γρήγορα γίνεται και να μπορέσω επιτέλους να ανασάνω». Η δημόσια αυτή εξομολόγηση αναδεικνύει το προσωπικό κόστος μιας διαδικασίας που διαρκεί χρόνια.
Μίλησε για το τραύμα και την ανάγκη να μην χρειάζεται το θύμα να απολογείται: «Αυτό που με διαλύει όμως πραγματικά… Δεν είναι μόνο ότι ένα βίντεο, τραβηγμένο παρά τη θέλησή μου, χωρίς να ξέρω, χωρίς να δώσω άδεια, κυκλοφόρησε παντού… σε sites, περιοδικά, εφημερίδες, σε όλη την Ελλάδα – σαν να ήμουν ακόμη ένα “hot κουτσομπολιό” και όχι ένας άνθρωπος που βιάστηκε ψυχικά. Αυτό που με διαλύει είναι ότι για χρόνια αναγκάστηκα να απολογούμαι για την κακοποίησή μου. Να πρέπει να αποδεικνύω μέχρι σήμερα ότι δεν έφταιγα εγώ. Να εξηγώ ξανά και ξανά κάτι που θα έπρεπε να είναι τόσο ξεκάθαρο, ότι ήμουν το θύμα». Αναρωτήθηκε δε τι ελπίδα έχουν κοπέλες χωρίς φωνή ή μέσα, και κατέληξε: «Δεν παλεύω λοιπόν μόνο για τον εαυτό μου. Παλεύω για την κανονικότητα που πρέπει να υπάρχει. Για την αξιοπρέπεια που καμία γυναίκα δεν πρέπει να χάνει. Για την αλήθεια που δεν πρέπει να χρειάζεται να αποδεικνύεται ξανά και ξανά μέχρι εξάντλησης».
