Λίγη μπογιά, να κρύψουμε τις ντροπές μας…
Σε ρόλο influencer οι της Δημοτικής Αρχής Αγρινίου απέδειξαν για μια ακόμη φορά σήμερα γιατί το Αγρίνιο βιώνει την εγκατάλειψη και τον εμπαιγμό.
Δεν θα σταθούμε ούτε στα παραλειπόμενα της επίσκεψης του υπουργού Υποδομών κ. Χρίστου Δήμα ούτε και στην όποια ουσία μπορεί να προσποιηθεί κανείς ότι είχε αυτή.
Το θέμα είναι ότι ο φτωχός συγγενής δεν εννοεί να ξυπνήσει απ’ τον δεκαετή και πλέον λήθαργό του.
Έχουμε κουραστεί να τα λέμε. Το Αγρίνιο βρίσκεται τόσο χαμηλά σε όλους τους δείκτες διότι δεν έχει μάθει να διεκδικεί. Και, καθώς φαίνεται, εκείνοι που έχουν τη θεσμική ευθύνη να το κάνουν για λογαριασμό των πολιτών, ενδιαφέρονται μόνο για την εξυπηρέτηση των όποιων προσωπικών τους επιδιώξεων.
Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να χτυπά ο δήμαρχος το χέρι στο τραπέζι και να σείεται το Μέγαρο Μαξίμου.
Εδώ, η κριτική που ακούσαμε ήταν εκείνη προ ημερών προς τον κυβερνητικό βουλευτή κ. Παπαθανάση που εξέφρασε την ικανοποίησή του για το πρόγραμμα «Μαριέττα Γιαννάκου», από ανθρώπους που σήμερα συνόδευαν τον υπουργό και φωτογραφίζονταν δίπλα απ’ τον ίδιο βουλευτή που… δεν ντράπηκε να μιλήσει για ασφάλεια παιδιών και εκπαιδευτικών! Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς: είναι το Αγρίνιο που τους ενδιαφέρει ή η διαμόρφωση συνθηκών για την επόμενη μέρα σε Βουλή και Αυτοδιοίκηση;
Είναι δυνατόν να υποδεχόμαστε τον αρμόδιο υπουργό την επομένη της επίσκεψης του πρωθυπουργού στην Ευρυτανία, όπου ανήγγειλε το Καρπενήσι – Λαμία, χωρίς μια τυπική έστω αναφορά για τη μελλοντική σύνδεση με το Αγρίνιο; Αν ο δήμαρχος ήθελε να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια της πόλης, θα μπορούσε να στείλει τον αντιδήμαρχό του μόνο, στέλνοντας και το μήνυμα της δυσαρέσκειά του. Πολλά θα μπορούσε να κάνει… Όχι μόνο για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά για όλα όσα το συγκεκριμένο υπουργείο οφείλει επιτέλους κάποια στιγμή να δει με σοβαρότητα και με πραγματική πολιτική βούληση για ετούτο τον τόπο.
Δυστυχώς, με τα υπομνήματα και τα προσχήματα, δουλειά δεν κάνουμε. Ούτε με παράθεση καλαθιών με αιτήματα κττ. Αυτά είναι …να’χαμε να λέγαμε. Και πλέον δεν αρκούν ούτε για το ξέπλυμα της ντροπής.
Διότι είναι ντροπή μεγάλη ο δρόμος προς το Καρπενήσι, ο δρόμος προς το Θέρμο, η απουσία κάθετης σύνδεσης με την Ιόνια, η άθλια εικόνα πίσω απ’ τη μπογιά, για την οποία ήρθε και μας μίλησε ο υπουργός, σε πολλά σχολεία μας και όλα εκείνα που καθημερινά μας απασχολούν με αρνητικό τρόπο, απ’ τη διαχείριση του υδάτινου πλούτου μας μέχρι τη λεηλασία του.
