Πρὸς τὸν ἱερόν κλῆρον, τίς μοναστικές ἀδελφότητες
καί τον εὐσεβῆ λαό τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Αὐτὴν τὴν ὁλοφώτεινη, τὴν λαμπρή καὶ μεγάλη ἡμέρα καὶ ἑορτή, κατὰ τὴν ὁποία τιμοῦμε τὴν Κοίμησι καὶ τὴν εἰς οὐρανοὺς Μετάστασι τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἄς ὑψώσουμε τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ μας πρὸς τὴν μορφὴ τῆς μεγάλης μας μητέρας· ἄς γονατίσουμε ἐμπρὸς στὴν σεπτὴ εἰκόνα της καὶ ἂς τῆς προσφέρουμε καρδιακὴ καὶ εὐγνώμονα εὐχαριστία.
Ἡ Παναγία μας βρίσκεται στὴν κορυφὴ τῆς οὐρανίου Ἱεραρχίας, μετὰ τὸν Τριαδικό Θεό. Βρίσκεται ὑπεράνω καὶ πρώτη ἀπὸ ὅλους τοὺς ἁγίους καὶ τὰ ἀγγελικὰ τάγματα.
Τὸ μεσιτευτικὸ ἔργο της εἶναι ἀνάλογο πρὸς τὴν πρώτη θέσι πού κατέχει στὴ σειρὰ τῆς Ἱεραρχίας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ, μετὰ τὴν Παναγία Τριάδα. Ὅπως τὴν ὀνομάζουμε στὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο εἶναι «δεκτὸν πρεσβείας θυμίαμα». Ἡ ἱκεσία της εἶναι εὐάρεστος καὶ ἡ θερμὴ πρεσβεία της εἶναι πάντοτε εὐπρόσδεκτος ἐνώπιον τοῦ Υἱοῦ της.
Ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεώς της, ἐφέτος ἑορτάζεται μέσα στὸ ἔτος κατὰ τὸ ὁποῖο τιμοῦμε τὴν ἐπέτειο τῶν διακοσίων ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τῶν ἱερῶν ἀγώνων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας τοῦ 1821.
Ἄς θυμηθοῦμε τὴν μεγάλη βοήθεια ποὺ προσέφερε ἡ ἀγάπη τῆς Παναγίας μας στὸ δοῦλο Γένος, γιὰ νὰ ἀναζωπυρώσουμε τὴν εὐγνωμοσύνη μας σὲ αὐτή.
Ἐνδεικτικῶς, σταχυολογοῦμε μερικὰ ἱστορικὰ γεγονότα:
Στὴν Ἁγία Λαύρα, κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της, κάτω ἀπὸ τὸ Λάβαρο τῆς Παναγίας τὰ παλληκάρια ζήτησαν τὴν βοήθειά της καὶ ἐνισχυμένα ξεκίνησαν μὲ τὸ σύνθημα «ἐλευθερία ἢ θάνατος».
Ὁ φιλέλλην Γάλλος ἱστορικὸς Πουκεβὶλ, αὐτόπτης μάρτυς, ἔγραφε γιὰ τὴν ἔναρξι τῆς Ἐπαναστάσεως: «οἱ κάτοικοι ἀθρόοι προσέρχονται εἰς τὰς Ἐκκλησίας. Αἱ γυναῖκες γονυπετεῖς ἐμπρὸς εἰς τὰς εἰκόνας τῆς Παρθένου προσεύχονται».
Μετὰ τὴν ἐπίσημο ἔναρξι τῆς Ἐπαναστάσεως στὴ Μακεδονία, ὁ ἀρχιστράτηγος Ἐμμανουὴλ Παππᾶς ἀπηύθυνε ἔκκλησι, τὴν 30ήν Μαΐου 1821, πρὸς τοὺς παράγοντας τῆς Ἐθνεγερσίας καὶ ἔγραφε: «Παρακαλοῦμεν τὴν ἔφορον ἡμῶν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ τὸν ἐξ αὐτῆς ἀσπόρως τεχθέντα Κύριον, Ἰησοῦν Χριστὸν διὰ νὰ ἐνισχύσουν νικῶντες τὸν κοινὸν ἡμῶν ἐχθρὸν, τύραννον καὶ ἀσεβῆ Ἀγαρηνόν».
Ὁ πυρπολητὴς Κωνσταντῖνος Κανάρης, ὅταν νικητὴς παίρνει ἀπὸ τὴν Δημογεροντία δάφνινο στεφάνι, τὸ καταθέτει στοὺς πόδας τῆς Θεοτόκου καὶ στέκει μὲ τὸ μέτωπο ἐπὶ τῆς γῆς προσκυνῶντας, προσευχόμενος καὶ εὐχαριστῶντας, ἀπὸ βάθους καρδίας καὶ ψυχῆς, γιὰ τὴν βοήθεια.
Ὁ στρατηγὸς Καραϊσκάκης ὅταν ἀσθένησε ἀπὸ τοὺς πολλοὺς καὶ ἐξαντλητικοὺς ἀγῶνες του γιὰ τὴν πατρίδα κατέφυγε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Προυσσοῦ. Καὶ ὅταν ἡ Παναγία μας τὸν ἐθεράπευσε ἐξεπλήρωσε τὸ θαῦμα της. «Δὶ ἰδίων ἐξόδων» ἐπαργύρωσε τὴ θαυματουργὸ εἰκόνα της, ὡς εὐχαριστία γιὰ τὴν βοήθειά της κατὰ τοὺς ἀγῶνες στὴν Ἐπανάστασι καὶ στὴν ἀποκατάστασι τῆς ὑγείας του.
Πάρα πολλοὶ πρόμαχοι καὶ ἥρωες τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, μὲ ὅλη τους τὴν πίστι κατέφευγαν στὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγὸ καὶ τὴν παρακαλοῦσαν: «Παναγία μου σῶσε τὴν πατρίδα μας».
Ποιὸς μπορεῖ νὰ λησμονήσει τὴν βοήθεια ποὺ ζητοῦσε καὶ ἐλάμβανε ἀπὸ τὴν Παναγία ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ὁ θρυλικὸς Γέρος τοῦ Μωριᾶ; Εἶναι γνωστὸ τὸ περιστατικὸ σὲ ὅλους μας. Ὁ Κολοκοτρώνης σταμάτησε στὸ ἐξωκκλῆσι τῆς Παναγίας, ἔδεσε τὸ ἄλογό του σὲ ἕνα δένδρο, μπῆκε στὸ Ναό, γονάτισε μπροστὰ στὴν εἰκόνα της καὶ παρακάλεσε: «Παναγία μου, βοήθησε καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ τοὺς Ἕλληνες νὰ ἐμψυχωθοῦν». Καὶ στὰ Δερβενάκια παρακάλεσε τὸν ἱερέα Παπά-Ζαφειρόπουλο νὰ ψάλλει τὴν παράκλησι τῆς Παναγίας μας. Πολλὲς φορὲς ὁ Κολοκοτρώνης μὲ τὰ παλληκάρια του, μετὰ δακρύων, προσευχόταν στὴν Κυρία Θεοτόκο καὶ αὐτὴ τοὺς χάριζε τὴ νίκη.
Ἡ πατρίδα μας, ἡ Ἑλλάδα, ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί, μὲ τὴν ἀκαταγώνιστη δύναμι τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ ἐνίκησε τὸν Ἀγαρηνὸ ἐχθρό, ἐλευθερώθηκε καὶ δοξάσθηκε τὸ 1821.
Ἡ Παναγία ποτὲ δὲν ἐγκατέλειψε, ποτὲ δὲν ἔπαψε νὰ σκέπει καὶ νὰ προστατεύει τοὺς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες. Σήμερα, ὅμως, οἱ Πανέλληνες δὲν μιμοῦνται τοὺς ἁγίους προγόνους μας, τοὺς ἥρωες τοῦ 1821. Δὲν θυμοῦνται τὶς εὐεργεσίες τῆς Παναγίας, δὲν τὴν τιμοῦν, δὲν τὴν ζητοῦν ὡς μεσίτρια Μητέρα κοντά τους. Ἐκείνη δὲν παύει νὰ προσεύχεται καὶ οἱ Ἕλληνες δὲν τὴν σέβονται, μάλιστα δὲ πολλοὶ τὴν βλασφημοῦν.
Ἐλᾶτε ὅλοι, σήμερα, κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ, νὰ καταθέσουμε τὴν εὐγνωμοσύνη μας στὴν Κυρία Θεοτόκο γιὰ τὴν προσφορὰ καὶ βοήθειά της στοὺς ἱεροὺς ἀγῶνες τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας τοῦ 1821.
Μαζὶ μὲ τὶς εὐχαριστίες, ἄς τὴν ἱκετεύσουμε γιὰ τὶς πολλὲς δυσκολίες ποὺ διέρχεται σήμερα ἡ Πατρίδα μας. Λησμονήσαμε σήμερα τὴν μεγάλη μας Μητέρα, χάσαμε τὴν Πίστι μας, στηριζόμαστε στὴν κοσμικὴ λογική.
Ἡ Παναγία μας, μὲ τὴν παντοδυναμία τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ της, μπορεῖ καὶ σήμερα νὰ σώσει τὸ Ἔθνος μας. Μὲ προσευχὴ καὶ εἰλικρινῆ μετάνοια, ἄς τῆς ζητήσουμε καὶ σήμερα τὴ βοήθειά της. Κάθε μέρα ἐκείνη, μὲ τὴν μητρική της ἀγάπη, μᾶς φωνάζει: «μὴ φοβᾶστε παιδιά μου, νὰ ἐμπιστεύεστε μὲ πίστι τὰ πάντα, καὶ τὸν ἑαυτό σας, στὸν Υἱὸ μου καὶ σὲ ἔμενα».
Θέλει, ἡ Παναγία, καὶ δύναται νὰ σώσει τὴν Ἑλλάδα σήμερα. Ἀρκεῖ κι ἐμεῖς νὰ τὴν πιστεύσουμε, νὰ τὴν ἀγαπήσουμε, νὰ μιμηθοῦμε τὶς ἀρετές της, νὰ τῆς ζητοῦμε τὴν μητρικὴ βοήθειά της.
