Ζούμε αναμφισβήτητα σε μια πολύπαθη χώρα. Ιδιαίτερα μετά τις οικονομικές και συνεπακόλουθες
κοινωνικές εθνικές ταπεινώσεις κατά τις τελευταίες δεκαετίες, επιβεβαιώθηκε με τον πλέον οδυνηρότρόπο αυτή η χρόνια δυσχερής θέση μας: η Έλλαδα έρμαιο των κάθε λογής μεγάλων οικονομικών- γεωπολιτικών συμφερόντων. Έξοδος κινδύνου πουθενά. Συμβιβασμοί, προδοσίες, εξαναγκασμοί, αόριστος ή ανύπαρκτος κώδικας ηθικής, άσκηση εξουσίας από ανίσχυρες προσωπικότητες ανάξιες
να διαχειριστούν τα συμφέροντα του λαού και της χώρας. Αποφάσεις που λήφθηκαν με σκυμμένοκεφάλι και κινήθηκαν από τα συμφέροντα των λίγων, των ισχυρών, των εχόντων και κατεχόντων. Και
ο λαός, αυτός ο βασανισμένος λαός πάντα εκεί στο περιθώριο, αποδέκτης και θύμα όλων των
στρεβλώσεων, αποκυήματα λανθασμένων και διεφθαρμένων χειρισμών εξουσίας. Εντεινόμενο το δυσμενές πλαίσιο κατά τα τελευταία χρόνια: μια δυσλειτουργική, συναρμολογημένημε λογιών λογιών απομεινάρια, αποκομμένη από τα πραγματικά προβλήματα του λαού κυβέρνηση, τόσο αποκομμένη που αδιαφορεί όχι μόνο για το ευ ζην αλλά ακόμα και για το ζην των πολιτών. Ηεξουσία του Μητσοτάκη προκαλεί, ο αυταρχισμός παρουσιάζεται ως δυναμική και ρηξικέλευθηπολιτική. Επιδεικνύει μέγιστο ενδιαφέρον μόνο για την έξωθεν βιτρίνα της χώρας εις βάρος των
πολιτών. Άνεργοι, με τα κάθε λογής τυχάρπαστα “fund” να τους παίρνουν τα σπίτια αφήνοντάς τους
στο δρόμο, οι ελευθερίες τους με πρόσχημα την πανδημία να καταστέλλονται, τα βασικάσυνταγματικά δικαιώματά τους να θίγονται, τα δικαιώματα των παιδιών να παύουν να υφίστανται. Αλλά αυτά γι αυτούς δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει η εικόνα της χώρας και τα δήθεν
ευημερούντα μακροοικονομικά μεγέθη. Μέσα σε όλο αυτό το δυσμενές κλίμα η αρχηγία του Κασσελάκη φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι
ήρθε για να ταρακουνήσει τα στάσιμα νερά καταρχάς της αντιπολίτευσης. Σηματοδοτήθηκε από μιαέντονη εσωκομματική αναμόχλευση, η οποία καθοδηγούμενη από τα έμφυτα αντανακλαστικάαντίδρασης στην εντροπία, κορυφώθηκε με τη διάσπαση μετά το συνέδριο. Οι αριθμητικές απώλειες αξιόλογες, ωστόσο η ποιοτική κάθαρση προσέδωσε στο κόμμα μια νέαδυναμική. Αυτή αναμφισβήτητα ορίστηκε από την επικοινωνιακή δεινότητα του νέου προέδρου, τοηγετικό του προφίλ, την εκπεμπόμενη ευθύτητα και ειλικρίνεια, την ευρύτητα και εγκυρότητα των
θέσεών του, την αμεσότητα της προσωπικότητάς του. Εγκαθιδρύοντας και ισχυροποιώντας πλέον την αρχηγική του θέση προχωρά σε μια ριζοσπαστική, καινοτόμα, ακομπλεξάριστη, βαθιά δημοκρατική τομή για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα: ανοίγει
τις υποψηφιότητες του ευρωψηφοδελτίου στη λαϊκή βάση. Μια κίνηση που επιφανειακάερμηνευόμενη θα μπορούσε να σημαίνει προσπάθεια διευρυνόμενης προσέγγισης των ψηφοφόρων
και αποτελεσματικότερης προεκλογικής εκστρατείας. Ουσιαστικά όμως υποδηλώνει κάτι βαθύτερο: την πρόθεση ανατροπής και εξάλειψης τουπατερναλιστικού μοντέλου διακυβέρνησης, που εκτός από την πολιτική διατρέχει ολόκληρη της
ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Η ευθύνη ανατίθεται για πρώτη φορά στα χέρια του λαού, στον
ίδιο τον πολίτη ως πρόσωπο. Με μία ανοιχτή πρόσκληση καλείται να συμμετέχει, να έχει λόγο, ναδιαμορφώσει το ευρωπαϊκό μέλλον του. Απευθύνεται σε όλους ανεξαρτήτου πρότερης κομματικής
τοποθέτησης, η επιλογή της συμμετοχής σε ενδοκομματική διαδικασία ως “φίλος” το αποδεικνύει. Όλος ο λαός γίνεται ξανά κυρίαρχος, εκπληρώνοντας με αυτό τον ευφυέστατο τρόπο τη βασική αρχήτης δημοκρατίας: Η εξουσία να πηγάζει από το λαό, να ασκείται από το λαό και να εξυπηρετεί τασυμφέροντα του λαού. ΚΑΙ ΜΟΝΟΤΟΥ ΛΑΟΥ. Τα λέμε στις κάλπες.
Κωνσταντίνα Μπότση
Γεωλόγος -Δημόσιος υπάλληλος ΠΦΥ
Προτεινόμενη Υποψήφια Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας
