Ο νέος πτωχευτικός νόμος δεν δίνει καμία δεύτερη ευκαιρία στους δανειολήπτες. Δίνει μόνο μια μεγάλη ευκαιρία στις πολλάκις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες να κερδίσουν εκ νέου από μία βίαιη αναδιανομή πλούτου και ακίνητης περιουσίας.
Τι βαπτίζει η κυβέρνηση δεύτερη ευκαιρία για τον δανειολήπτη;
Ως δεύτερη ευκαιρία για τους Μητσοτάκη-Σταϊκούρα νοείται:
- η πτώχευση των φυσικών προσώπων με τη ρευστοποίηση του συνόλου των περιουσιακών τους στοιχείων,
- η ταυτόχρονη κατάργηση του ακατάσχετου εφόσον το εισόδημα του δανειολήπτη υπερβαίνει τα 611 ευρώ,
- η μηδαμινή δεσμευτικότητα για τα πιστωτικά ιδρύματα, καθώς οι τράπεζες δεν υποχρεούνται καν να απαντήσουν σε όποια αίτηση συμβιβασμού καταθέσει ο δανειολήπτης,
- να παραδώσουν οι δανειολήπτες την κατοικία τους με τη βούληση του 30% των πιστωτών τους,
- να διαχειρίζεται το κατασχεμένο σπίτι σου ιδιωτικός φορέας που πιθανά θα ασκεί και δημόσια στεγαστική πολιτική,
- η κατάργηση της προστασίας της Α’ κατοικίας.
Το «καλύτερο» όμως, το κρατάει για τα ευάλωτα νοικοκυριά.
Για τα ευάλωτα νοικοκυριά λοιπόν προβλέπεται η δυνατότητα από ιδιοκτήτες να γίνουν ενοικιαστές στο σπίτι τους, καταβάλλοντας μηνιαίο μίσθωμα για 12 έτη. Αν καθυστερήσουν μάλιστα, να καταβάλλουν έως και τρία μηνιαία μισθώματα θα απειλούνται με έξωση. Μετά τη 12ετία θα μπορούν, εφόσον δύνανται, να αποκτήσουν ξανά την κυριότητα του ακινήτου καταβάλλοντας ως τίμημα επαναγοράς το ποσό που θα αντιστοιχεί στην τότε εμπορική αξία του ακινήτου τους. Δηλαδή θα αγοράζουν ξανά το ακίνητο στην πραγματική του αξία, χωρίς να προσμετρώνται ούτε τα ποσά που έχουν καταβάλλει από τη λήψη του αρχικού δανείου ούτε τα μισθώματα που θα έχουν καταβάλλει στη δωδεκαετία.
Με λίγα λόγια, μέσω της νομοθέτησης του νέου πτωχευτικού νόμου, η κυβέρνηση επιδιώκει την ταχεία εκκαθάριση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της έννοιας της ιδιοκτησίας α’ κατοικίας για τους πολίτες.
Τούτη τη στιγμή και μπροστά στη νεοφιλελεύθερη απειλή που βιώνει η κοινωνία, είναι ώρα να μιλήσουμε για τις καθημερινές μας ανάγκες. Όλες αυτές που ξεχάσαμε στη μνημονιακή δεκαετία. Καθώς το 90% των ελληνικών επιχειρήσεων είναι μικρές και μεσαίες και ένα σημαντικό μέρος αυτών έχουν δανειακές συμβάσεις, εξαλείφεται η δυνατότητα οικονομικής τους επιβίωσης και μαζί με αυτές η εθνική μας οικονομία.
Καλούμε την ύστατη ώρα, την προοδευτική ακαδημαϊκή κοινότητα, τους φορείς που θίγονται άμεσα και τους πολίτες που αναζητούν οικονομική ανάσα και ελπίδα, σε συνεργασία και συστράτευση, χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες, προκειμένου να εκπονήσουμε το σχέδιο ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας ώστε να γίνει «ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του».
