Η μετατροπή του οδικού άξονα από το Άκτιο μέχρι την λίμνη Αμβρακία, ήταν ένα σχέδιο που ξεκίνησε να συζητείται από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Αλλαγές επί αλλαγών και σχέδια επί σχεδίων, έφεραν τελικά ως αποτέλεσμα την “σαλαμοποίηση” του δρόμου σε 4 εργολαβίες και η δημοπράτηση τους πραγματοποιήθηκε το 2009. Τελικά στις 16 Μαρτίου 2010 οι 4 εργολαβίες υπογράφονται. Αρχικός χρόνος ολοκλήρωσης του έργου σύμφωνα με τη σύμβαση ήταν 36 μήνες, δηλαδή πλήρης παράδοση του έργου το 2013.
Τα παρατράγουδα με την κατασκευή άρχισαν από νωρίς. Το έργο αντιμετώπισε προβλήματα με τη γεωμορφολογία του εδάφους (υπήρξαν σημαντικές κατολισθήσεις), τις απαλλοτριώσεις και προβλήματα βιωσιμότητας των αναδόχων που κοινό σημείο είχαν την “πατρότητα” καθώς ήταν κάτω από την ομπρέλα της ΑΕΓΕΚ.
Το 2013 το έργο παρέμενε ανώριμο κατασκευαστικά, με τα παραπάνω προβλήματα να το “πνίγουν”. Στα επόμενα χρόνια η πρόοδος του έργου παρέμεινε αναιμική και είναι χαρακτηριστικο ότι το 2016 η συνολική πρόοδος δεν ξεπερνούσε το 50% με τις εργολαβίες να καθηλώνουν το έργο. Σε εκείνη τη χρονική στιγμή και με δεδομένη την αδυναμία της ΑΕΓΕΚ να ολοκληρώσει, σε 3 από τις 4 εργολαβίες προστέθηκε η ΑΚΤΩΡ ή η ΤΟΜΗ προκειμένου να διασωθεί το έργο και να μπορέσει να ολοκληρωθεί.
Στο μέτωπο των απαλλοτριώσεων το σκηνικό παρέμεινε το ίδιο, ειδικά στο δυτικό τμήμα του έργου και από το 2017 άρχισε να καλλιεργείται η ιδέα μίας εργολαβίας-σκούπας η οποία θα αναλάμβανε να ολοκληρώσει το έργο. Οι αντίμαχοι αυτής της ιδέας, κυρίως φορείς της περιοχής υποστήριζαν ότι θα έπρεπε τουλάχιστον να δοθεί το δυτικό άκρο προς Άκτιο και το ανατολικό προς την Αμβρακία (με σύνδεση με την Ιόνια) από τις υφιστάμενες εταιρείες.
Τελικά αποφασίζεται οριστικά να γίνει μία συνολική εργολαβία-σκούπα και να δοθούν περίπου 15χλμ από το Άκτιο μέχρι την Βόνιτσα που ήταν σχεδόν ολοκληρωμένα. Τον Μάιο του 2018 το νέο έργο προκηρύσσεται με κόστος 150εκατ.ευρώ και προγραμματίζεται η διάλυση των τριών από τις 4 εργολαβίες. Στον νέο διαγωνισμό προβλέπεται επιπρόσθετα και η σύνδεση με τον αυτοκινητόδρομο της Ιόνιας Οδού, ένας συνδετήριος άξονας 400 μέτρων ο οποίος δεν είχε προβλεφθεί στην αρχική κατασκευή.
Στις 26 Ιουνίου 2018, ο διαγωνισμός πραγματοποιείται και μειοδότης αναδεικνύεται η κοινοπραξία ΑΚΤΩΡ-ΤΕΡΝΑ με ποσοστό σχεδόν 50%. Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Το νέο έργο μπλοκάρεται δικαστικά από την δεύτερη μειοδότρια GD Infrastrutture μέχρι και σήμερα, με το ΣτΕ να κρίνει την τύχη του στις 4 Ιουνίου.
Τελικά μετά από 9 ολόκληρα χρόνια από την έναρξη των έργων, στις 24 Απριλίου 2019, δίδονται στην κυκλοφορία τα πρώτα 15χλμ του άξονα από το Άκτιο μέχρι την Βόνιτσα. Σήμερα το Άκτιο-Αμβρακία αναδεικνύεται ως το νέο αιώνιο έργο καθώς παράγοντες της αγοράς υποστηρίζουν ότι η ολοκλήρωση του φαίνεται θολή.
Η απόφαση του ΣτΕ θα κρίνει ποιος τελικά θα είναι ο ανάδοχος του έργου, όμως σε κάθε περίπτωση δεν περιμένουμε το έργο να ξεκινήσει ακόμα και με τις καλύτερες προϋποθέσεις πριν τις αρχές του 2020. Τώρα, αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι η διάρκεια του έργου είναι 36 μήνες, δηλαδή 3 χρόνια, τότε χωρίς να συνυπολογίσουμε ούτε μία μέρα καθυστέρησης (πράγμα απίθανο για δημόσιο έργο) τότε η ολοκλήρωση του θα γίνει το 2023.
Το δυσάρεστο σενάριο είναι η δικαστικές προσφυγές να συνεχίσουν και το έργο να μπλοκαριστεί ακόμα περισσότερο χρονικά. Παρόμοια περίπτωση έχουμε στο σιδηροδρομικό έργο Ψαθόπυργος-Ρίο με το έργο να υπογράφεται 2 χρόνια μετά την δημοπράτηση του. Σε αυτό το σενάριο η ολοκλήρωση του έργου θα πάει ακόμα πιο πίσω χρονικά.
Η πορεία αυτού του νέου …αιώνιου έργου, μέχρι σήμερα παραμένει περιπετειώδης και δυστυχώς για το ίδιο το έργο και την περιοχή, η προοπτική να το δούμε σύντομα να ολοκληρώνεται είναι ελάχιστη.
Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
