Σε θέματα όπως τα ελληνοτουρκικά οι γραμμές των αντιπαρατιθέμενων διαπλέκονται.

Η κατάσταση εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο τεταμένη ώστε αρκεί μια σπίθα για να φουντώσει η σύγκρουση.

Είναι τόσο βαριές οι εκφράσεις που χρησιμοποιούνται από «συντρόφους» για «συντρόφους» που εύλογα γεννιούνται ερωτήματα για τη συνοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Βεβαίως ο συριζικός «εμφύλιος» διεξάγεται στο Facebook, όπου ευδοκιμούν οι καβγάδες και όχι η πολιτική ευπρέπεια.

Σε κάθε περίπτωση, είναι πολύ δύσκολο να αμφισβητηθεί ότι η αξιωματική αντιπολίτευση περνάει περίοδο βαθιάς κρίσης.

Το μήνυμα για την Παναγία

Τελευταίο επεισόδιο του εσωκομματικού εμφύλιου ήταν το μήνυμα του Αλέξη Τσίπρα για τον Δεκαπενταύγουστο. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε έναν τόνο θρησκευτικής ευλάβειας που εξέπληξε και ξένισε πολλούς οπαδούς και υποστηρικτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στο μήνυμα ανέφερε:

«Ο λαός μας τιμά σήμερα την Παναγία. Την Aνύμφευτη Nύμφη, την Υπέρμαχο Στρατηγό, την Ελεούσα, τη Γιάτρισσα, τη Θαλασσινή, την Παρηγορήτρα. Τη Μάνα που προστατεύει τους αδύναμους και σκέπει τους αδικημένους. Που συγχωρεί και δεν τιμωρεί, και το όνομά της βρίσκεται στα χείλη όσων αισθάνονται ότι έχουν την ανάγκη της.

Στις σκοτεινές μέρες που περνάμε, με την υγειονομική και την οικονομική κρίση, αλλά και με τις τουρκικές προκλήσεις σε βάρος της πατρίδας μας, χρειαζόμαστε όλες και όλοι το κουράγιο, την ελπίδα, το φως, που η πίστη καθενός, αλλά και ο σεβασμός στην πίστη καθενός, στις παραδόσεις και στη λαϊκή ψυχή, μπορούν να προσφέρουν.

Χρόνια πολλά στις απανταχού Ελληνίδες, χρόνια πολλά στους απανταχού Έλληνες!».

Ενδεικτικές των αντιδράσεων είναι όσα έγραψε η Έλενα Ακρίτα, ένα από τα πιο δημοφιλή πρόσωπα του κοινωνικού χώρου που αναφέρονται στον ΣΥΡΙΖΑ:

«Όταν τα λέει η Κεραμέως που στο κάτω κάτω είναι ένθεη και δεξιά, κάποιοι από εμάς την στηλιτεύουμε. Όταν ο Τσίπρας κάνει ανακοίνωση που μοιάζει σαν να την έγραψε η Κεραμέως, είναι απλώς Σάββατο. Δεν χρειάζεται (ορισμένοι) Συριζαίοι να τα βρίσκουν όλα τέλεια. Αυτά ας τα αφήσουν για άλλους χώρους που ξέρουν να το κάνουν 40 χρόνια τώρα πολύ …καλύτερα.».

Οι εκκρεμότητες

Σε όσους έκαναν κριτική απάντησαν σε πολύ υψηλό τόνο στελέχη των προεδρικών. Ο Παύλος Πολάκης έγραψε σχετικά:

«ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ!!! Ίσως λίγο ξύδι και δεξιοθεν και “αριστερόθεν”…

ΥΓ η ανάρτηση του Αλεξη έφτασε τα 12.000 λαικ. Αυτο ενοχλεί και ξαμοληθήκαν τα τρολ του Μοσχατου και …..άλλοι….»

Από τη μεριά του, ο Νίκος Καρανίκας ο οποίος αν και δεν έχει θεσμική θέση,, εντούτοις, απηχεί ένα ορισμένο κλίμα στις τάξεις των προεδρικών, υποστήριξε ότι:

«Στεναχωριέμαι που στο όνομα της αριστεράς κάτι θηλαστικά του ΣΥΡΙΖΑ και της νεολαίας μιλάνε με ύφος μηδενιστών και γνώσεις κουραμπιέ του πρωτοετούς αμόρφωτου αριστεριστή, κατηγορούν τον Τσίπρα έχοντας όμως ως θηλαστικά τον αέρα του ελαφρόμυαλου μέλους, θα τις / τους έλεγα ότι είναι καλύτερα να φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ και να συνεχίσουν την πορεία τους σε γκρουπες των αριστεριστών ώστε να περνάνε όμορφα μεταξύ τους λέγοντας σαχλαμάρες ανιστόρητες».

Έχει ιδιαίτερη σημασία ότι ανάλογο «πολεμικό» τόνο εναντίον της εσωκομματικής αντιπολίτευσης είχε υιοθετήσει και η Θεοδώρα Τζάκρη σε άρθρο της στην Εφημερίδα των Συντακτών:

«Η μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη είναι πατριωτική δύναμη ευθύνης και πραγματική ασπίδα προστασίας στα εθνικά συμφέροντα και στα συμφέροντα των πολλών και μη προνομιούχων.

Με αυτές τις θέσεις η μεγάλη προοδευτική παράταξη κυβέρνησε τη χώρα για δεκαετίες προς όφελος του ελληνικού λαού και διαφύλαξε τα εθνικά συμφέροντα. Και αυτές οι δυνάμεις θα κυριαρχήσουν ξανά είτε το θέλουν είτε όχι οι αριστερίζουσες εκκρεμότητες, διότι ο προοδευτικός κόσμος έχει και πατρίδα και γνώση και διάθεση να πάει τη χώρα μπροστά.»

Να επισημάνουμε ακόμα ότι φιλικά στους προεδρικούς μπλογκ έκαναν λόγο για υπόγειες διαδρομές μεταξύ διαφωνούντων και κυβέρνησης.

Η απάντηση

Από την πλευρά της «ομπρέλα» της εσωκομματικής αντιπολίτευσης απάντησε η Αννέτα Καββαδία:

«Εκκρεμότητες έχω πολλές στη ζωή μου, ποτέ όμως δεν θεώρησα “εκκρεμότητα” συντρόφους και συντρόφισσές μου. Ποτέ – στο όνομα οποιασδήποτε εσωκομματικής «διαμάχης» – δεν διανοήθηκα χαρακτηρισμούς όπως «αμόρφωτα, κομπλεξικά, θηλαστικά, παράσιτα» και «ανιστόρητοι μηδενιστές σεχταριστές» στους οποίους, μάλιστα, δείχνουν κάποιοι και την πόρτα της εξόδου (αλήθεια, ποιος και από πού διώχνει κάποιους άλλους, άραγε;). Ποτέ δεν διανοήθηκα τέτοιο βαθμό χυδαιότητας που να φτάνει στο σημείο να κατηγορεί ανθρώπους που επί χρόνια έχουν ταχθεί στον κοινό αγώνα, για «υπόγεια γραμμή επικοινωνίας με τα υπόγεια του Μαξίμου».

Παρέμβαση του Νίκου Μπίστη

Παράλληλα με τη «θρησκευτική διαμάχη, εκτυλίσσεται και η αντιπαράθεση για τα ελληνοτουρκικά. Στα ελληνοτουρκικά αναφέρθηκε διεξοδικά ο Αλέξης Τσίπρας σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών.

Σήμερα παρενεβη μέσω Facebook ο Νίκος Μπίστης, ο οποίος έγραψε μεταξύ άλλων:

«Με ανάρτηση του στο διαδίκτυο ο Νίκος Κοτζιάς επιτίθεται στους « νεοσημιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ και τους λεγόμενους 53» που διαφωνούν μαζί του στα ελληνοτουρκικά . Δικές του είναι οι διατυπώσεις , αυτός πρέπει να εξηγήσει πόθεν το πρόθεμα «νέο» για εμάς και γιατί οι 53 είναι λεγόμενοι. Πάντως όλοι καταλάβαμε σε ποιους απευθύνεται και αν έμεινε κανείς με την απορία το διευκρίνισε ο Παύλος Πολάκης που έσπευσε να συμφωνήσει μαζί του συνοδεύοντας την συμφωνία του με δυο φωτογραφίες, μία του Τσακαλώτου και μια δική μου. Και με τους 53 εμείς, οι κατά Κοτζιά « νεοσημιτικοί και νεοσυριζαίοι» , έχουμε καθαρές σχέσεις. Συμφωνούμε μαζί τους στα θέματα εξωτερικής πολιτικής , διαφέρουμε στον επιφυλακτικό τρόπο που προσεγγίζουν τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ και στον περιορισμό του στον στενό χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Όμως μπορούμε να συζητούμε επί της ουσίας , συντροφικά, χωρίς δαιμονοποιήσεις, απρέπειες και χαρακτηρισμούς . Χωρίς τα « σηκωθείτε , αδειάστε μας την γωνιά» που όλο και πιο συχνά διαβάζω. Θέτει τέλος ο Κοτζιάς και μια σειρά ερωτημάτων επί της ουσίας στα οποία θα απαντήσω αφού όμως πρώτα βάλουμε μερικά άλλα πράγματα στην θέση τους».

Ο κ. Μπίστης προσθέτει ότι: «Πάμε τώρα στα ερωτήματα που θέτει: Μας ρωτάει «Γιατί είναι μαξιμαλισμός να θέλεις την εφαρμογή των Αρχών και των Προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου;» Δεν είναι αλλά δεν υπάρχει και χώρα που να μην ισχυρίζεται ότι δρα εντός του πλαισίου του Διεθνούς Δικαίου , της Τουρκίας μη εξαιρουμένης . Μαξιμαλισμός είναι να ισχυρίζεσαι ότι το Διεθνές Δίκαιο σε δικαιώνει παντού, ενώ ξέρεις – Υπουργός Εξωτερικών ήσουν- ότι αυτό δεν ισχύει. Όταν το κάνεις συμβάλλεις στην διαμόρφωση μια κοινής γνώμης εχθρικής προς κάθε έννοια διαλόγου, διαμεσολάβησης και διαπραγμάτευσης . Τροφοδοτείς έτσι , ηθελημένα ή αθέλητα, τον εθνικισμό και την σχολή της ακινησίας που έχει πλοκάμια σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις.»

cnn.gr