Το επιτελικό… φιάσκο της Νέας Δημοκρατίας στο μεταναστευτικό- προσφυγικό ξεδιπλώνεται μέρα με τη μέρα, εδώ κι επτά μήνες.
Η κυβέρνηση βρίσκεται εγκλωβισμένη στο ίδιο της το προεκλογικό αφήγημα, αλλά και τον ακροδεξιό εσμό που θώπευσε κι ενίσχυσε, υποσχόμενη ανέφικτες λύσεις. Προεκλογικά, λοιπόν, ακολουθούσε τη γραμμή ότι ο «κακός, ανθελληνικός κι ανεύθυνος ΣΥ.ΡΙΖ.Α. φταίει για την αύξηση των μεταναστευτικών ροών». Παίζοντας με τη φωτιά, και με περίσσεια ανωριμότητα, χρησιμοποίησε το ζήτημα αυτό ως επικοινωνιακό αντιστάθμισμα στην 180 μοιρών αλλαγή στάσης της για το Μακεδονικό. Τα ακραία και συντηρητικά κοινά της έπρεπε να μείνουν ικανοποιημένα. Γι’ αυτό κι απ’ τις πρώτες προτεραιότητές της μόλις εξελέγη, ήταν η κατάργηση του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, αρμοδιότητες του οποίου μεταφέρθηκαν στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, όπως και η εργαλειακή κατάργηση της εγκυκλίου που απέδιδε ΑΜΚΑ σε μετανάστες και πρόσφυγες.
Αμέσως μετά, η κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης, ανακάλυψαν –ξαφνικά όπως φαίνεται- ότι για την αύξηση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών όντως δεν ευθύνεται ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά οι γεωπολιτικές συνθήκες. Στη συνέχεια, ακολούθησε το νομοσχέδιο για τους αιτούντες Άσυλο, με το οποίο «κατεπειγόντως» η Νέα Δημοκρατία επιχείρησε για μια ακόμη φορά να θολώσει κι άλλο τα –ήδη θολά- ακροδεξιά απόνερα από τα οποία αλίευσε την εκλογική τη πελατεία. Το φιάσκο δε σταματά εδώ, μιας και λίγο πριν εκπνεύσει ο Νοέμβρης του 2019, ξεκίνησε να μιλά για το δόγμα των «κλειστών κέντρων κράτησης, με στόχο την αποσυμπίεση της κατάστασης στα νησιά».
Οι σχεδόν 50.000 πρόσφυγες και μετανάστες στο Β. Αιγαίο είναι γεγονός. Η ανάγκη για αποσυμφόρηση, επίσης. Κι αυτό πρέπει να γίνει για τους ίδιους τους ανθρώπους, πρόσφυγες, μετανάστες, αλλά και ντόπιους, που αντιμετωπίστηκαν εξ αρχής από την –κατά τα’ άλλα πανέτοιμη Νέα Δημοκρατία- σαν εργαλεία απόδειξης (ακροδεξιάς) πυγμής.
Μη γελιόμαστε: τα κλειστά κέντρα κράτησης είναι σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Παραβιάζουν βασικές διατάξεις του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου και σαφώς δημιουργούν μεγαλύτερους κινδύνους εντάσεων.
Συνολικά, η κυβέρνηση σκέφτηκε πονηρά και κοντόφθαλμα, με μόνη επιθυμία να κερδίσει την εκλογική μάχη. Δε συνειδητοποίησε, όμως, την παγίδα που η ίδια έβαζε στον εαυτό της μακροπρόθεσμα –ή και όχι. Αναμφίβολα, η όλη της στρατηγική είναι ως τώρα ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα λαϊκισμού κι ερασιτεχνισμού, μία πολιτική παρωδία, στην οποία παρήλασαν πέντε αρμόδιοι Υπουργοί με σπασμωδικό μοίρασμα αρμοδιοτήτων, αλλά κι «Εθνικοί Συντονιστές»- σταρ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με μηδενική εμπειρία. Όμως, η ταφόπλακα μιας αποτελεσματικής διαχείρισης, ήταν επί της ουσίας η κατάργηση του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Η προχθεσινή επανασύστασή του, μόνο ως παραδοχή της ανεπάρκειας κι αναποτελεσματικότητάς της στη διαχείριση του μεταναστευτικού-προσφυγικού μπορεί να εκληφθεί.
Όλο αυτό το διάστημα εμείς παρακολουθούμε με ιδιαίτερη αγωνία και προβληματισμό αυτήν την πολιτική παρωδία: το μηδενικό πληθυσμιακό σχεδιασμό για τη μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών στην ενδοχώρα, τα τρία διαφορετικά σχέδια αποσυμφόρησης των νησιών που δε λειτούργησαν, το διεθνή διασυρμό και την ανύπαρκτη ουσιαστική ενημέρωση των πολιτών.
Το μεταναστευτικό- προσφυγικό είναι μια πολύ δύσκολη άσκηση για όλους μας.
Δεν έχει λύση –έχει, όμως, σωστή διαχείριση. Και η σωστή διαχείριση είναι αυτή που σέβεται τον βασανισμένο μετανάστη, τον κατατρεγμένο πρόσφυγα, αλλά και τον φιλόξενο Έλληνα.
Γι’ αυτό, η εύρεση απλά κάποιων «τυχαίων» δομών, δεν μπορεί παρά να είναι μία βιαστική και πρόχειρη κίνηση εσχάτης ανάγκης, που δεν ωφελεί ούτε τους μεν ούτε τους δε.
Η μεταφορά 700 ανθρώπων (σε πρώτη φάση) στην «κλειστή δομή» του Άγριλου, που δεν έχει τις υποδομές, που δεν μπορεί να τους συντηρήσει επαρκώς και να τους προστατεύσει, που θα μετατραπεί σε φυλακή ψυχών, δεν είναι ούτε κίνηση ανθρωπιάς ούτε κίνηση αποτελεσματικότητας.
Η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη είναι συνυφασμένες με την Ελλάδα, είναι συνυφασμένες με τον τόπο μας. Κατά το παρελθόν, δεχθήκαμε μεταναστευτικά και προσφυγικά κύματα. Είδαμε ανθρώπους κι όχι αριθμούς. Και τους ενσωματώσαμε.
Στο νομό μας, εξάλλου, έχουμε το ζωντανό παράδειγμα των περίπου διακοσίων μεταναστών και προσφύγων στο Μεσολόγγι. Οι άνθρωποι αυτοί συνυπάρχουν με τον ντόπιο πληθυσμό, έχουν αρχίσει να προσαρμόζονται και δεν έχουν δημιουργήσει ποτέ το οποιοδήποτε πρόβλημα. Μάλιστα, η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι οικογένειες, με τα παιδιά να πηγαίνουν σχολείο και με ψυχολόγο να παρακολουθεί την πορεία τους.
Είναι τεράστιας σημασίας, όλοι μας, ως Αιτωλοακαρνάνες, να παράσχουμε στους ανθρώπους αυτούς ό, τι είναι απαραίτητο, προκειμένου να διατηρηθεί η αξιοπρέπειά τους αλώβητη κι ακέραια. Οι φυλακές ψυχών και οι προχειρότητες δεν ταιριάζουν στην ψυχή του τόπου μας- δεν ταιριάζουν στην ελληνική ψυχή.
Θέλει πραγματισμό, θέλει συνέπεια κι ανθρωπιά.
Όχι βιασύνη, όχι γκετοποιήσεις, όχι απαρχαιωμένες δομές της απομόνωσης και του εξευτελισμού.
Πρέπει να κοιτάμε τους ανθρώπους κατάματα, με αλήθεια.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Δημιούργησε προβλήματα που δε χρειάζονταν σε ένα ζήτημα που είναι από μόνο του και ακανθώδες και ευαίσθητο.
Εμείς, στον τόπο μας, θα αφήσουμε τα παιχνίδια με τη φωτιά σε όσους θέλουν να καούν. Θα πορευτούμε με ανθρωπιά, αλληλεγγύη, πραγματισμό και δημοκρατία –στην οποία, όπως ξέρουμε, δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
