Κάποιος χτυπά την πόρτα φωνάζουμε, χωρίς να συνειδητοποιήσουμε ότι πλέον δεν γίνεται αυτό. Η φράση αυτή, μας έχει μείνει από τους παλιούς και θα συνεχίσει να διαδίδεται στους νέους. Η ανάγκη για έκφραση και καλαισθησία δεν άφησε ανέπαφο ούτε το κουδούνι της πόρτας.
Η ιστορία του ρόπτρου (The door-knocker) είναι τόσο παλιά όσο και η ανάγκη για υποδήλωση της ανθρώπινης παρουσίας με το χτύπημα μιας πόρτας. Αυτή η ανάγκη για σήμανση με ήχο, καλύφθηκε με το ρόπτρο ή όπως έγινε γνωστότερο στις μέρες μας ως επίθυρο χεράκι.
Στα παλιά νοικοκυριά είναι ακόμα εκεί, μισοσκουριασμένα, ακίνητα και εντυπωσιακά. Μπορούμε να τα βρούμε σε παλιά ισόγεια σπίτια και αρχοντικά νεοκλασικού τύπου. Η εποχή τους πέρασε όταν κατά κύριο λόγο έκανε την εμφάνιση της η πολυκατοικία στην ζωή μας.
Μπορεί να μην χτυπάμε την πόρτα πλέον, αλλά σίγουρα όλοι μας τα χαζεύουμε όση ώρα περιμένουμε να μας ανοίξουν.
