Τρεις νέοι ανακαλούν παιδικές μνήμες από τη λίμνη και δημιουργούν…

Μουσικοί: Δημήτρης Κουζής, Μάριος Στέρπης
Χειρισμός κάμερας – drone: Δημήτρης Μπίκας

Στα χρόνια του νέου κορωνοϊού covid-19, τρεις νέοι αναζητούν το στίγμα τους στη νέα εποχή και ξεκινούν ανακαλώντας παιδικές μνήμες από ανέμελα καλοκαίρια στη Μυρτιά, στην αμμουδιά της λίμνης Τριχωνίδας, στην υδάτινη καρδιά της Αιτωλίας. Η επιστροφή τους όμως αυτή γρήγορα περνάει από τον στοχασμό στην δημιουργία. Η Τριχωνίδα λειτουργεί ως έμπνευση και ως λύτρωση. Η κάμερα του Δημήτρη Μπίκα αιχμαλωτίζει τη σκηνή. Πλάι στο βιολί του Δημήτρη Κουζή και την κιθάρα του Μάριου Στέρπη ένα ποίημα του Αιτωλού ποιητή Παντελή Φλωρόπουλου:

Η ΑΜΜΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑΣ

Επί τρία εκατομμύρια χρόνια κάθε αυγή

χτενίζεται η αμμουδιά της Τριχωνίδας

κρατώντας στο δεξί χέρι του καιρού

το χτένι το υδάτινο του φλοίσβου

και τη μορφή της ατενίζοντας

στον γαλανό καθρέφτη τ’ ουρανού.

Μα ποιος

την έβλεπε «στην τρίχα» φροντισμένη

σε ποια γιορτή θεού

για ποιον χτενίζει ακόμα τα μαλλιά της

ποιον προσμένει

και στο πανηγύρι του Ήλιου σα θεά χορεύει

ποιον εραστή της θα περίμενε να ρθει

στο πρώτο ραντεβού

πώς ήταν άραγε το πρώτο της φιλί

σε ποιους φαντάζει άραγε

αγάπη μακρινή και ξένη;

Χτενίζεται η Τριχωνίδα στη Μυρτιά

επί τρία εκατομμύρια χρόνια

κάθε αυγή

κρατώντας στο δεξί χέρι του νερού

το χτένι το αέρινο της αύρας

το είδωλό της ατενίζοντας στον γαλανό

καθρέφτη τ’ ουρανού.

Και κάθε αυγή

επί τρία εκατομμύρια χρόνια κατεβαίνουν

οι θεοί

για να σταθούνε πύρινοι στο χτένισμά της παραστάτες

μα δε μπορεί κανείς απ’ τους ανθρώπους να τους δει

γιατί στα μάτια που ανοιγοκλείνουν διαφεύγει

το κλάσμα του φωτός

η αστραπή

η εξαίσια της έλευσής τους η στιγμή

ένα βλεφάρισμα

η αίσθηση

μια φευγαλέα και θεσπέσια μουσική

στην άρπα τους που παίζουν μυστικά

οι νύμφες και οι νεράιδες ανά ζεύγη.