«Κοίτα! Βλέπεις εκείνη την αχνή αναλαμπή στο βάθος; Ανά δέκα δεύτερα, πρόσεξε, δίνει δύο λευκά. Αυτός, αν θες να μάθεις λοιπόν, είναι ο φάρος του Σόρενσον. Όσο όμως κι αν ψάξεις, δε θα τον βρεις σε κανένα χάρτη ή πορτολάνο με αυτό το όνομα. Ελάχιστοι τον αποκαλούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, και όσο πάει ο καιρός όλο και λιγοστεύουμε».
Έκανε μια μικρή παύση και στη συνέχεια με μια ανεπαίσθητη κούραση στη φωνή του πρόσθεσε:
«Δεν αποκλείεται, μάλιστα, να είμαι ο τελευταίος πλέον που τον λέω έτσι».
Με αυτά τα λόγια, θυμάμαι, είχε ξεκινήσει ο πατέρας μου, μηχανικός στο ατμόπλοιο «Γιόχαν Κέπλερ», τη διήγησή του…
*
Στη συλλογή ιστοριών «Ο φάρος του Σόρενσον», οι λέξεις αναμετρούν τις δυνάμεις τους, ο έρωτας δείχνει τα δόντια του και το παραμυθικό στοιχείο γίνεται ο σκηνογραφικός τόπος της ύπαρξης.
Βιογραφικό
Ο Βασίλης Χουλιαράς γεννήθηκε το 1974. Σπούδασε Μηχανολογία στο ΕΜΠ. Ζει στο Μεσολόγγι. Έχει εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων: ‘Μικρές ιστορίες για πριν τον ύπνο’ (Γαβριηλίδη, 2012) και ‘Ιστορίες από το αρχιπέλαγος Φουάν’ (Μελάνι, 2015 – συμπεριλήφθηκαν στη μικρή λίστα των λογοτεχνικών βραβείων του ηλεκτρονικού περιοδικού «Ο αναγνώστης», στην κατηγορία «Διήγημα-Νουβέλα»). Παράλληλα ασχολείται με τη φωτογραφία.
