Μέσα σε μια ζεστή αγκαλιά εκατοντάδων φιλαναγνωστών βρέθηκε για άλλη μια φορά χθες το βράδυ στη «Διέξοδο» ο συγγραφέας Γιάννης Καλπούζος «συνομιλώντας» με την φιλόλογο Ελένη Πλακίδα και εξαιρετικές παρεμβολές ανάγνωσης από τις δεσποινίδες Αγγελική Καρβέλη και Αθανασία Χαβαλίνα.
Επρόκειτο για μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε με αφορμή το νέο του μυθιστόρημα «ΓΙΝΑΤΙ – Ο σοφός της λίμνης» στην οποία μετείχαν όλες οι ηλικίες ανδρών και γυναικών που είχαν κατακλείσει στην κυριολεξία τους χώρους του Ιστορικού Μουσείου της «Διεξόδου, γεγονός που εξέπληξε αλλά και συγκίνησε παράλληλα τον βραβευμένο συγγραφέα ιδιαίτερα όταν διαπίστωσε ότι μεταξύ των φιλαναγνωστών του ακροατηρίου υπήρχαν και δεκάδες μαθητές του Λυκείου.
Μια περαιτέρω ευχάριστη έκπληξη απετέλεσε η παρέμβαση του μαθητή Αντώνη Νταλιάνη ο οποίος «εκμεταλλευόμενος» το χαριτολόγημα της Ελένης Πλακίδα ότι της αρέσει το τραγούδι “Στης πικροδάφνης τον ανθό έπεσα ν΄ αποκοιμηθώ ” αλλά η ίδια δεν είναι ….. καλλικέλαδη για να το τραγουδήσει, σηκώθηκε όρθιος μέσα στο ακροατήριο και της το αφιέρωσε τραγουδώντας το εκείνος “a cappella”.
Στη συνέχεια ο συγγραφέας με το δικό του μοναδικό τρόπο παρουσίασε το έργο του. Εδώ απολαύσαμε έναν απαράμιλλο σμιλευτή της γλώσσας, έναν θηρευτή των λέξεων, οι οποίες πλάθονται στα χέρια ενός ανθρώπου με στόφα συγγραφέα, ενός εραστή της ελληνικής γλώσσας.
Τελειώνοντας ο Γιάννης Καλπούζος χαρακτήρισε την εκδήλωση ως μια από τις καλύτερες παρουσιάσεις του έργου του που έχουν γίνει μέχρι τώρα στην Ελλάδα δηλώνοντας εντυπωσιασμένος από την «μαεστρία» του λόγου και του τρόπου παρουσίασης του μυθιστορήματός του εκ μέρους της Ελένης Πλακίδα και τις πολύ ωραίες παρεμβάσεις ανάγνωσης αποσπασμάτων του από τις μαθήτριες Αγγελικής Καρβέλη και Αθανασίας Χαβαλίνα.
Οι χώροι του Ιστορικού Μουσείου της «Διεξόδου» το βράδυ της εκδήλωσης ήταν ασφυκτικά γεμάτοι από ακροατές όλων των ηλικιών, μεταξύ των οποίων δεκάδες μαθητές της Ομάδας Φιλαναγνωσίας του 2ου Λυκείου Μεσολογγίου που είχαν διαβάσει το μυθιστόρημα και ήθελαν να συνομιλήσουν με τον συγγραφέα. Το γεγονός αυτό, για μας τους ανθρώπους της «Διεξόδου», είναι εξαιρετικά σημαντικό και ελπιδοφόρο διότι τα παιδιά δεν είναι απλά και μόνο οι καλοί μαθητές που η καθηγήτριά τους τους εμφύσησε αγάπη για την λογοτεχνία και μέσω αυτής διεύρυνση του πνευματικού τους ορίζοντα αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι αποτελούν το θεμέλιο και την αισιοδοξία μας για την αυριανή «Διέξοδο» της χώρας και την ποικιλόμορφη οικοδόμησή της.