Πέρασαν 162 χρόνια από τις 8 Μάρτη 1857 όταν οι ράφτρες και οι υφάντρες της Ν. Υόρκης σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης . Διεκδικούσαν λιγότερες ώρες στο εξαντλητικό ωράριο εργασίας, ίσο μισθό για ίση δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στις άθλιες φάμπρικες .
Η φετινή 8 Μάρτη βρίσκει τις γυναίκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας , ιδιαίτερα τις νέες, να ματώνουν από τα αντεργατικά μέτρα που εφαρμόστηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις Ν.Δ- ΠΑΣΟΚ κ.λ.π. , μέτρα που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται και σήμερα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με βάση τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και των μονοπωλιακών ομίλων . Τα παραμύθια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ , η προσπάθεια να πείσει συνολικά το λαό με ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ότι τα δύσκολα πέρασαν, βγήκαμε από τα μνημόνια , περνάμε στην κανονικότητα , έρχεται η δίκαιη ανάπτυξη , πέφτουν στο κενό. Γιατί είναι σε πλήρη εφαρμογή όλοι οι αντεργατικοί νόμοι των 3 μνημονίων και η εποπτεία των θεσμών παραμένει .
Την ανάπτυξή τους τη βιώνει συνολικά η εργατική τάξη και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα οι γυναίκες. Στο όνομα της ισονομίας , γενικεύεται η εργασιακή ζούγκλα και η ανασφάλεια σ’ όλο το εργατικό δυναμικό , σε άνδρες και γυναίκες . Χτυπιέται ο σταθερός ημερήσιος χρόνος δουλειάς, εντατικοποιείται η εργασία, αυξάνεται η εκμετάλλευση. Οι επενδυτικοί όμιλοι επενδύουν στο «γυναικείο δυναμικό» και τη χρησιμοποίηση των «γυναικείων δεξιοτήτων» , στα πλαίσια της μεγαλύτερης κερδοσκοπίας και ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.
Από κοντά και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε Γ.Σ.Ε.Ε και ΑΔΕΔΥ που ανάγουν τη γυναικεία ανισοτιμία σε ζήτημα «ποσόστωσης» . Επιχειρούν να αποσυνδέσουν τη γυναικεία ανισοτιμία από τη γενικότερη ταξική εκμετάλλευση και να ενσωματώσουν τις γυναίκες στα δεσμά της εκμετάλλευσης του συστήματος .
Αυτά τα δεσμά μπορούμε να τα σπάσουμε , αν ακολουθήσουμε το δρόμο του οργανωμένου αγώνα μέσα από τα ταξικά σωματεία , κόντρα στο μεγάλο κεφάλαιο και σε κάθε κυβέρνησή του, στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ , στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Σήμερα, στη χαραυγή του 21ου αιώνα, υπάρχουν όλες οι επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες να μπορούν να εξασφαλίσουν , όχι μόνο οι γυναίκες αλλά συνολικά η εργατική τάξη και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα, μια ζωή όπως τους αξίζει.
Καλούμε όλες τις γυναίκες , με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες να αγωνιστούμε , να διεκδικήσουμε :
Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων για υπογραφή και της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. και των κλαδικών συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς και μείωση των ωρών εργασίας. Κατώτερος μισθός 751€. Το δικαίωμα στην πλήρη , σταθερή δουλειά.
Δημόσια και δωρεάν κοινωνική ασφάλιση για όλες και όλους.
Προστασία της μητρότητας . Μέτρα φροντίδας των παιδιών και των νηπίων. Μέτρα προστασίας και φροντίδας των ΑμεΑ. Για μια ζωή χωρίς φτώχεια , ανεργία , ιμπεριαλιστικούς πολέμους , προσφυγιά.
Για μια κοινωνία που θα καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο , όπου άνδρες και γυναίκες θα κάνουν κουμάντο στον πλούτο που παράγουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων .
Σας καλούμε την Παρασκευή 8 Μάρτη και ώρα 6:30 μ.μ. στη Δημοτική Αγορά Αγρινίου
( πρώην Λαχαναγορά) στην εκδήλωση της ΟΓΕ , να τιμήσουμε την 8η Μάρτη .