Το Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2019 και ώρα 18:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Κοινότητας Παναιτωλίου θα γίνει εκδήλωση με θέμα:«Ο Χρήστος Καπράλος μέσα από τις μορφές τέχνης».
Η ζωγράφος, εικαστικός και συγγραφέας κ. Κορδαλή Μίνα θα μιλήσει για το γλύπτη και θα παρουσιάσει την ποιητική συλλογή της, «Το δίφορο δέντρο-Αισθητική των συναισθημάτων».
Η κ. Αλεξοπούλου-Ραφτοπούλου Έλλη θα παρουσιάσει το ποίημά της, «Ύμνος στο γλύπτη και άνθρωπο Χρήστο Καπράλο».
Και οι δύο κυρίες έλκουν την καταγωγή τους από το Παναιτώλιο και κατοικούν στην Αθήνα.
Ο Χρήστος Καπράλος (Παναιτώλιο ή Μουσταφούλι Αιτωλοακαρνανίας, 16 Νοεμβρίου 1909 – Αθήνα, 20 Ιανουαρίου 1993) ήταν ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες του 20ού αιώνα, ιδίως σε ό,τι αφορά τον μοντερνισμό στην Ελλάδα.
Ήταν γιος αγροτικής οικογένειας. Με τη βοήθεια των Αγρινιωτών αδελφών Παπαστράτου, σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1930 -1934) κοντά στον Ουμβέρτο Αργυρό (1882 – 1963) και συνέχισε σπουδάζοντας γλυπτική στο Παρίσι κοντά στο γλύπτη Μαρσέλ Ζιμόν (Marcel Gimond). Επέστρεψε στην Ελλάδα, στο Παναιτώλιο το 1940. Το 1946 μετακινήθηκε στην Αθήνα και μετέπειτα στην Αίγινα, όπου έστησε το 1963 δικό του εργαστήριο.
Αποκλεισμένος στο χωριό του, το Παναιτώλιο Αιτωλοακαρνανίας, δούλεψε στο γύψο, από το 1940 έως το 1945, την έκτη ενότητα της ανάγλυφης ζωφόρου για το Μνημείο της Μάχης της Πίνδου. Η ζωφόρος, εμβατήριο και μαζί ραψωδία της ιστορίας του νεότερου Ελληνισμού, μεταφέρθηκε από τον γλύπτη σε πωρόλιθο, στην Αίγινα, τα χρόνια 1952–1956. Σήμερα το έργο βρίσκεται στο περιστύλιο της Βουλής των Ελλήνων.
Το έργο του Καπράλου είναι έντονα ανθρωποκεντρικό με εμπνεύσεις και από την αρχαία ελληνική τέχνη και μυθολογία. Οι δημιουργίες του παρουσιάστηκαν σε πολλές εκθέσεις όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Στο Αγρίνιο, από το 1996 λειτουργεί μόνιμη έκθεση γλυπτών του στην «Αίθουσα Τέχνης Καπράλου», που βρίσκεται στο κτίριο της Παπαστρατείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Η συλλογή αυτή αποτελείται από 60 έργα μικρού και μεγάλου μεγέθους, τα οποία ο καλλιτέχνης φιλοτέχνησε από την αρχή της καριέρας του, το 1930, έως το 1956. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα έργα Φιγούρα (1951), Η αδελφή του Μελπομένη (1940&ndasτον945), Kazuo Kikuchi (ο Ιάπωνας συμμαθητής του στο Παρίσι, 1937) και Χριστόφορος (1940–1945)