Είναι γεγονός ότι ο ευρύτερος χώρος του Βλοχού στο Δ.Δ. Θεστιέων του Δήμου Αγρινίου, είναι ιστορικός διαχρονικά με “αποτυπώματα” απ΄τους Αρχαίους χρόνους αλλά και τους ύστερους Βυζαντινούς και τον Μεσαίωνα(όχι η “έγχρωμη” φωτογραφία που επισυνάπτω δεν είναι “μεσαιωνική”, σημερινή είναι).
Η ακρόπολη των Θεστιέων λοιπόν, δημιουργήθηκε κατά τους Μυκηναϊκούς Χρόνους. Τα «Κυκλώπεια Τείχη» αυτής της περιόδου είναι ακόμα ορατά σε όλο το λόφο (και όχι μόνο στην κορυφή). Κατά την αρχαϊκή και κλασική περίοδο, γύρω από την ακρόπολη αναπτύχθηκε πόλη-κράτος με ισχυρό τείχος μήκους 4 χιλιομέτρων.
Η πόλη-κράτος των Θεστιέων ονομάζεται με το εθνικό όνομα των πολιτών «Θεστιείς» και όχι με το τοπωνύμιο. Αργότερα έγινε μέλος της «Αιτωλικής Συμπολιτείας» που κατά την ύστερη ελληνιστική περίοδο υπήρξε από τις ισχυρότερες δυνάμεις της αρχαίας Ελλάδας. Ο ιστορικός Πολύβιος εξιστορώντας την καταστροφή του Θέρμου (πρωτεύουσας των Αιτωλών) από τον Φίλιππο Ε’ της Μακεδονίας στο τέλος του 3ου αι. π.Χ., αναφέρει τη Θεστιέα μεταξύ των σημαντικών πόλεων της «Αιτωλικής Συμπολιτείας». Τα τείχη που διασώζονται σήμερα είναι κατάλοιπο κυρίως της ελληνιστικής περιόδου, όταν η πόλη ήταν μέλος της «Αιτωλικής Συμπολιτείας» . Το κάστρο χρησιμοποιήθηκε και από τους Βυζαντινούς. Μετά το 1204 πέρασε στη δικαιοδοσία του Δεσποτάτου της Ηπείρου.
Tον Αύγουστο του 1294 ο Δεσπότης της Ηπείρου, Νικηφόρος Α΄ Κομνηνός Δούκας Άγγελος (ο μεγαλύτερος γιος του Δεσπότη Μιχαήλ Β΄ Κομνηνού Δούκα και της Αγίας Θεοδώρας της Άρτας) παντρεύει την κόρη του Θαμάρ(Ιθαμάρ, Ταμάρα) με τον γιό του Ανδεγαυού βασιλιά της Νάπολης Καρόλου Β’ του Χωλού, Φίλιππο Α΄ του Τάραντα, στην L’Aquilaτης Ιταλίας . Έτσι δίνονται προίκα στον Φίλιππο Α΄ τα τέσσερα κάστρα της περιοχής μας, Lepanto(Ναυπάκτου), La Blecola(Βλοχού), Αγγελοκάστρου και Βονίτσης.Η εξουσία του Φιλίππου A΄στην περιοχή γνώρισε αρκετές διακυμάνσεις, έτσι τοποθετεί ο Φίλιππος Α΄ στα 1301 καστροφύλακα Βλοχού τον Ναπολιτάνο ευγενή Τζιοβάνι ντε Γκραβάρι, αλλά το κάστρο πρέπει να παρέμεινε στην οικογένειά του μέχρι τα τέλη του 14ου αιώνα όταν στην περιοχή κυριάρχησε ο κόμης Κεφαλληνίας Κάρολος Τόκκος (Tocco). Οι Οθωμανοί κατέκτησαν το κάστρο το 1450 και από τότε φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε. Πάνω σε ένα πλάτωμα βρίσκεται και η Μονή Βλοχού αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου με παλιότερα και νεότερα κτίσματα, μεταξύ των οποίων και ο Ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, ναός απλός μονόχωρος του 18ου αιώνα, βασιλικού ρυθμού, με περίτεχνη ξυλόγλυπτη οροφή και τέμπλο. Η ίδρυση του μοναστηριού ανάγεται στα τέλη του 12ου και αρχές του 13ου αιώνα. Επανιδρύθηκε όμως στα μέσα του 16ου αιώνα, όπως μας φανερώνει το σιγίλιο του 1563 του Οικουμενικού Πατριάρχου Ιωάσαφ του Β΄ (1555-1565) όπου χαρακτηρίζεται Σταυροπηγιακή Μονή, δηλαδή υπαγόμενη κατευθείαν στο Πατριαρχείο. Περισσότερα σχετικά με τον Κάστρο του Βλοχού, από όπου αντλήθηκαν κάποια στοιχεία στην ακόλουθη πηγή, https://www.kastra.eu/castlegr.php?kastro=vlochos
Παραθέτω δύο φωτογραφίες με διαφορά ακριβώς 51 ετών από το ίδιο μέρος, η ασπρόμαυρη του 1970 και η έγχρωμη πρόσφατη με “σύγχρονες” παρεμβάσεις με “μπετά” και “αλουμίνια” στον ιστορικό-αρχαιολογικό χώρο του Βλοχού και τα υπολείμματά του.
Η ασπρόμαυρη φωτογραφία ευρίσκεται και στο Μουσείο Μπενάκη και είναι του αείμνηστου Αγρινιώτη φωτογράφου Γεωργίου Ρίζου, που αποτύπωσε τα περισσότερα Βυζαντινά μνημεία της περιοχής μας και όχι μόνον, εδώ ο σύνδεσμος, https://www.facebook.com/…/a.478211…/478212122346008/…