Πρόκειται αναμφίβολα για μια σημαντική και ιδιαιτέρως θετική εξέλιξη για ολόκληρη την Αιτωλοακαρνανία. Και οφείλω προσωπικά να συγχαρώ όλους όσοι εργάστηκαν, για να φτάσουμε στο σημείο να αποκτήσει το Μεσολόγγι ίσως την πιο σύγχρονη φοιτητική εστία που υπάρχει σήμερα στη χώρα μας!

Στο Αγρίνιο τώρα, κάποιοι νομίζουν ότι επειδή έστειλαν το μηχάνημα να καθαρίσει τα χόρτα, έχουν εκπληρώσει το ρόλο τους με επάρκεια…και υπερηφανεύονται για αυτό, επιζητώντας, μάλιστα, το θριαμβευτική αποδοχή απ’ όλους μας, για το σπουδαίο τους έργο.

Με φιέστες και γλυκόλογα στους λιγοστούς φοιτητές, που όλο και μειώνονται, με ότι αυτό μπορεί να σημάνει τα επόμενα χρόνια, δουλειά δεν κάνουμε. Ούτε με αφ’ υψηλού θεώρηση των καταστάσεων και τη γνωστή μόνιμη υπεκφυγή. Η αλήθεια είναι πως κανείς και σίγουρα όχι η Δημοτική Αρχή, που αισίως διανεύει την Τρίτη θητεία της, δεν μπορεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα στη διαμόρφωση της οποίας συμμετείχε πρωταγωνιστικά και η ίδια με τα λάθη και κυρίως με τις παραλείψεις της και απ’ τα όνειρα μιας κοινωνίας που τείνουν να γίνουν ξανά εφιάλτης. H αλήθεια είναι ότι ο Δήμος το μόνο που σκέφτηκε να κάνει για το Πανεπιστήμιο είναι…να του στείλει τη Λαϊκή Αγορά του Σαββάτου….

Γιατί, αλήθεια, το Αγρίνιο δεν αξιώθηκε να αποκτήσει φοιτητική εστία; Πως ο Δήμος υπηρετεί τους στόχους μας για το Πανεπιστήμιο; Ποιες λύσεις σχεδίασε και πως τις διεκδίκησε; Πότε ο δήμαρχος πήγε και με ποια φαρέτρα στο Υπ. Παιδείας να απαιτήσει τι; Και τι έχει καταφέρει αυτά τα ολάκερα 11 χρόνια;

Μακάρι, βέβαια, να ήταν η αδράνεια, η ολιγωρία και ο εφησυχασμός μόνο στο θέμα του Πανεπιστημίου. Σε όλα τα μεγάλα ζητήματα υπάρχει, αν όχι οπισθοδρόμηση, στασιμότητα. Και όσες «μάχες» χρειάστηκε να δοθούν ήταν για να μη χάσουμε και αυτά που έχουμε! Κανένα όραμα, κανένας στόχος καμιά νέα διεκδίκηση, καμιά όρεξη για δουλειά. Και φυσικά, συμβιβασμοί σε όλα τα επίπεδα, προς εξυπηρέτηση των εκλογικών σκοπιμοτήτων. Ίσως δε όχι μόνο των της αυτοδιοίκησης……