“Ούτε στιγμή δεν απέκλινα από τη ισχυρή απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου” είναι η απάντηση που δίνει ο Χρήστος Παίσιος σε όσους τον κατηγορούν για τους χειρισμούς του στο θέμα του δικαστικού χάρτη και τον καλούν να παραιτηθεί από την θέση του προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου, όπως ο Λάμπρος Δημητρογιάννης ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ
Η ανάρτηση του Προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου της Δυτικής Ελλάδας, Χρήστου Παΐσιου:
Αγαπητοί πολίτες της Δυτικής Ελλάδας,
Αγαπητά μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Ελλάδας,
Ο τόπος που ζούμε και υπηρετούμε, στο σύνολό του βρίσκεται απέναντι σε μία νέα πραγματικότητα που επιχειρεί να διαμορφώσει ο νέος Δικαστικός Χάρτης και την οποία, το Περιφερειακό μας Συμβούλιο – που είχα την τιμή να με εκλέξει Πρόεδρο με ευρύτατη πλειοψηφία – αντιμάχεται, τονίζοντας ευθέως και ξεκάθαρα προς κάθε κατεύθυνση:
ΚΑΜΜΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΩΝ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΑΔΑ!
Το πρώτο που οφείλω να αναφέρω λοιπόν είναι πως ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο για τοπικές διασπάσεις και διαιρέσεις, προφανώς και για κανενός είδους προσωπικές ή άλλες αντιπαραθέσεις, που «θαμπώνουν» την εικόνα και διασπούν το αρραγές μέτωπο που έχει ανάγκη η Δυτική Ελλάδα.
Σε προσωπικό επίπεδο, υπηρετώντας πιστά και εν τιμή τον σπουδαίο ρόλο του Προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Ελλάδας – όντας μάλιστα και ειδικός αγορητής στη συνεδρίαση για τον Δικαστικό Χάρτη που προκάλεσε ο Περιφερειάρχης, Νεκτάριος Φαρμάκης – ούτε στιγμή δεν απόκλινα από την ισχυρή απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου.
Πως, θα μπορούσα, εξάλλου;
Άλλωστε, εκτός από Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου, έχω ήδη μια μακρά πορεία πολλών ετών ως μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου – ναι, Μεσολογγίου! – αλλά και μία πολύχρονη διαδρομή στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου, όντας εκλεγμένος Πρόεδρός του για δεύτερη θητεία.
Η οποιαδήποτε σκέψη λοιπόν ή έστω και η παραμικρή υπόνοια ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι που προσκρούει στους θεσμικούς ρόλους αλλά και στην μακροχρόνια διάφανη και έντιμη διαδρομή μου, νομίζω ότι προσκρούει στην κοινή λογική και αποτελεί βάναυση παραποίηση της πραγματικότητας.
Η αλήθεια είναι ότι σε προσωπικό επίπεδο αισθάνομαι μία πικρία, καθώς επιχειρείται μία, ηθελημένη ή αθέλητη, διαστρέβλωση των λόγων και της προσπάθειάς μου να σταθώ στην πρώτη γραμμή ενός αγώνα που μας αφορά όλους. Θλίβομαι ακόμα περισσότερο δε, για το γεγονός πως κάτι που πρέπει να μας ενώνει όλους, δυστυχώς γίνεται αντικείμενο αντιπολιτευτικής εκμετάλλευσης, η οποία όμως δεν πλήττει εμένα ή την Περιφερειακή Αρχή, αλλά την μεγάλη ενότητα του τόπου μας.
Ωστόσο, καθώς η προσπάθεια να μην υπάρξει καμία αλλαγή στον Δικαστικό Χάρτη της Δυτικής Ελλάδας συνεχίζεται, θεωρώ πως δεν είναι τώρα η ώρα για περισσότερα λόγια και άλλες απαντήσεις σε συναδέλφους που κατά τα άλλα σέβομαι τιμώ και τους οποίους ελπίζω να ενισχύουν ενεργά τον αγώνα μας για τη διατήρηση του υφιστάμενου σήμερα δικαστικού σχηματισμού στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, αποδεικνύοντας πως οι προθέσεις τους είναι αγνές και δεν κινούνται από άλλα ελατήρια.
Δηλώνω ξεκάθαρα λοιπόν ότι δεν πρόκειται να γίνω ο αποδιοπομπαίος τράγος που ίσως κάποιοι επιθυμούν. Όλοι ξέρουν πως δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να παραιτηθώ εάν αισθανόμουν πως είχα αποκλίνει έστω και ελάχιστα από τις κοινές μας θέσεις και τους θεσμικούς μου ρόλους.
Όμως, παραμένω πιστός στο καθήκον. Η συνείδησή μου επιβάλλει να συνεχίσω να βρίσκομαι στις επάλξεις του αγώνα για διατήρηση όλων των δικαστικών δομών στη Δυτική Ελλάδα – και δη στο Μεσολόγγι – πιστεύοντας ότι στο τέλος, αυτός ο αγώνας θα δικαιωθεί.
