Γράφει η Μαρία Καλπουζάνη
Σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον που οι έννοιες ασφάλεια και ειρήνη κλονίζονται από αλληλοεξαρτώμενα συμφέροντα, τρομοκρατικές ενέργειες, και ένα Brexit με απρόβλεπτες συνέπειες, η προστασία της Ευρώπης βρίσκεται πρωτίστως στα χέρια των κρατών-μελών της.
Είναι κατανοητό ότι δεν μπορούν πλέον να βασίζονται είτε στις ΗΠΑ είτε στο ΝΑΤΟ και θα πρέπει τάχιστα να αναπτύξουν δομές συνεργασίας τέτοιες που θα προάγουν την ενιαία πολιτική στο κομμάτι της Άμυνας και της Ασφάλειας. Έχοντας βάλει τα θεμέλια για Κοινή Εξωτερική Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τους τελευταίους μήνες προχωρά σε πιο τολμηρά βήματα προτείνοντας ενισχυμένες πολιτικές στους τομείς αυτούς.
Επιπλέον, προτείνεται να καθιερωθεί η συστηματική ανταλλαγή πληροφοριών ανάμεσα στις μυστικές υπηρεσίες των κρατών μελών. Παράλληλα προτείνεται η δημιουργία ειδικού ταμείου προς υποστήριξη της κοινής άμυνας. Αν γίνει αποδεκτό θα είναι η πρώτη φορά στα χρονικά της Ένωσης που θα χρησιμοποιηθούν κονδύλια του κοινοτικού προϋπολογισμού για στρατιωτικούς σκοπούς.
Η ενιαία αμυντική πολιτική μπορεί να λειτουργήσει και στο πλαίσιο της ενιαίας παραγγελίας στρατιωτικού υλικού, με στόχο την δραστική μείωση του κόστους αγοράς αεροσκαφών, πυρομαχικών, φρεγατών κλπ. Στόχος είναι μέσα στα επόμενα χρόνια η ενιαία αμυντική πολιτική να συμπεριλάβει και την κοινή επιτήρηση των ευρωπαϊκών συνόρων. Μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μια ισχυρή και ενιαία πολιτική στον τομέα αυτό.
Τι συμφέρει την Ελλάδα;
Η χώρα μας διαθέτει εκτεταμένα εθνικά σύνορα, σύνορα που ταυτίζονται με τα ευρωπαϊκά. Συνορεύει με τρεις μη χώρες μέλη της Ε.Ε. με χερσαία και θαλάσσια σύνορα κάτι που την καθιστά μοναδική περίπτωση στην Ευρώπη. Παράλληλα τα θαλάσσια σύνορα και ο εθνικός εναέριος χώρος της αμφισβητούνται καθημερινά από μια Τουρκία που διολισθαίνει στον αυταρχισμό και την παραβίαση κάθε όρου διεθνούς δικαίου και καλής γειτονίας.
Τα εθνικά μας σύνορα είναι παράλληλα και ευρωπαϊκά. Αυτή θα πρέπει να είναι η εθνική μας γραμμή και βασικό μας επιχείρημα έναντι τόσο της Τουρκίας όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ελληνική διπλωματία θα πρέπει να επιδιώξει το ταχύτερο την δημιουργία ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής-ακτοφυλακής, όπως αυτή άλλωστε έχει προταθεί από την Επιτροπή εδώ και έναν χρόνο. Το ευρωπαϊκό αυτό σώμα θα επιτηρεί τα ευρωπαϊκά-ελληνικά σύνορα, σε συνεργασία με τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, και παράλληλα θα στέλνει ένα μήνυμα προς την γείτονα πως τα ευρωπαϊκά σύνορα δεν αμφισβητούνται ούτε παραβιάζονται.
Η Ελλάδα έχει το διεθνές δίκαιο με το μέρος της. Καλείται παράλληλα να προωθήσει ευρωπαϊκές πολιτικές που θα ενισχύσουν την δύναμη της έναντι ενός διαρκώς προκλητικού γείτονα. Οι οικονομικοί πόροι που θα εξοικονομηθούν από μια τέτοια ενιαία πολιτικοί είναι δεδομένοι. Η γεωστρατηγική σημασία όμως αυτής της κίνησης είναι υπέρμετρα πιο σημαντική για την Ελλάδα.
Η ενιαία αμυντική πολιτική είναι ένα ακόμη βήμα προς την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Ένα βήμα που σέβεται τις εθνικές οντότητες και την υπόσταση των κρατών-μελών, παράλληλα όμως λειτουργεί ευεργετικά προς όφελος του συνόλου της Ευρώπης αλλά και των συστατικών της στοιχείων.
Η εξασφάλιση της ευημερίας, της ειρήνης και ευρύτερα των αξιών της Ευρώπης περνά πια μέσα απο την πολιτική της ενοποίηση που αντανακλάται ιδίως στην ανάπτυξη της κοινής άμυνας και ασφάλειας. Και η Ελλάδα μόνο ωφελημένη μπορεί να βγει από μια τέτοια ενίσχυση της ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής. Με σεβασμό στην προτεραιότητα της εθνικής πολιτικής στο κομμάτι της Άμυνας αλλά και αξιοποίηση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και συνεργασίας προς όφελος τόσο της χώρας μας όσο και της ίδιας της Ευρώπης. Είναι στο χέρι τόσο της Κυβέρνησης όσο και της ελληνικής διπλωματίας να λειτουργήσουμε ευέλικτα και έξυπνα.