Στις 17 Νοεμβρίου είχε τα γενέθλια του ο δήμαρχος Αγρινίου Γιώργος Παπαναστασίου. Φανταζόμαστε θα δέχθηκε δώρα και πολλές-πολλές ευχές όπως όλοι μας! Σίγουρα όμως δεν περίμενε ότι ένας πολίτης του Αγρινίου θα έβρισκε την ημέρα των γενεθλίων του, ως αφορμή για να εκφράσει τα “θέλω” του για την πόλη και μάλιστα δημοσίως, στο facebook.
- Αναλυτικά τα όσα γράφει ο Παναγιώτης,
“Σήμερα έχει τα γενέθλιά του ο Δήμαρχος (Αγρινίου).
Μωρέ μέρα που βρήκε να γεννηθεί! 17 Νοέμβρη!
Χρόνια Πολλά Γιώργο! Δημιουργικά!
.Εκτός από λαμπάκια και τεχνητό φως στις ζωές μας,
Εκτός απ’ την πρόσκαιρη χαρά των παιδιών μας και την ανάδειξη της φωτεινής μας ψευδαίσθησης της ζωής μας με την ευκαιρία των κάθε εορτών,
Εκτός από το χρέος της δημοτικής αρχής προς τους πολίτες με τις δημοτικές υπηρεσίες της καθημερινής εργασίας,
Εκτός από τις υποδομές και την εξυπηρέτηση των εργασιακών δικαιωμάτων,
Τις αναγκαίες (ψηφισμένες) καθωριστικές παρεμβάσεις του δήμου στους πλειστηριασμούς και τα κομμένα ρεύματα απ’ τη ΔΕΗ συνανθρώπων μας, που καταστρέφονται από τη ληστεία του κράτους και των τραπεζών κ.λπ…
……………………………………………..
Θέλουμε και ουσιώδη αισθητική παρέμβαση:
Στις υποδομές για πράσινο (οι «τρύπες» για δένδρα να γεμίσουν) και στα κάθε ασυντήρητα τα αυτονόητα,
Θέλουμε τους ζωγράφους μας να χρωματίσουν θλιβερούς άσπρους τυφλούς τοίχους πολυκατοικιών και δημόσιων χώρων,
Θέλουμε τους γλύπτες μας να στήσουν σε μικρές γωνίες της πόλης την αισιοδοξία για το μέλλον που έχει ευνουχιστεί και την έμπνευση για όλους και κυρίως για τα παιδιά μας. Όχι μόνο τα μνημόσυνα για την κατατρεγμένη παρελθούσα ζωή μας, όχι μόνο σύμβολα θλίψης και ήττας.
Θέλουμε τους μουσικούς μας να παίζουν, να εκφράζονται και να συνθέτουν δημόσιο κι ελεύθερα, αλλά και στα κτίρια που παρατημένα κουφάρια σωριάζονται
Θέλουμε πρόσβαση για όλους και για όλα, στις Αποθήκες Παπαπέτρου, Αποθήκες Ηλιού, Παλιές αποθήκες Παπαστράτου, Παλιό νοσοκομείο, Παλιός Σιδηροδρομικός Σταθμός, Νεοκλασικά παρατημένα κλπ
Θέλουμε το Πάρκο,
Θέλουμε τις πεζοδρομήσεις,
Θέλουμε την εξυπηρέτηση των ανήμπορων περιπλανόμενων συμπολιτών μας.
Των παρατημένων (αδέσποτων) ζώων.
Θέλουμε τα θαμένα κάτω από τους δρόμους νερά μας, να αναβλύσουν σε σιντριβάνια, αυτόχθονων καλλιτεχνών δημιουργίες κι όχι προκάτ, κιτς, μαρμαρένιους κύκλους ξεπετάγματος και κοροϊδίας,
Θέλουμε τους δημόσιους χώρους ελεύθερους για να δημιουργηθούν ελεύθερες δράσεις και συνειδήσεις πολιτών,
Θέλουμε τη στήριξη και ενδυνάμωση των προσπαθειών των αυτοχθόνων δημιουργών της τέχνης, της επιστήμης, του λόγου και της εργασίας, που… δεν φαντάζεσαι πόσοι είναι!
Όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν, Άμεσα. Οικονομικά. Μπορεί και εθελοντικά.
Γιατί…
Θέλουμε να είμαστε είμαστε κοινωνία πολιτών κι όχι υπηκόων.
Γιατί…
Είμαστε άνθρωποι κι όχι αριθμοί.
Γιατί…
Αξίζουμε!
.Ζούμε την βελούδινη, σαν φούντα, Χούντα της ΕΕ και των Υπερεθνικών Τραπεζιτών.
Ζούμε την εφαρμογή του σχεδίου τους, της Δικτατορίας της Παγκόσμιας Νεοφεδουαρχίας.
Μικρές κοινωνίες μπορούν να αντισταθούν και να διαπρέψουν, όταν τα εμπόδια (που σου θέτει ο ανωτέρω αναφερόμενος υψηλός άρχοντας), σιγοντάρονται από τη μικρή αντιστασιακή δύναμη του τοπικού άρχοντα και των συν αυτώ και αγκαλιάζονται απ’ τη δράση του υπερστριμωγμένου (οικονομικά, πολιτικά και πνευματικά) πόπολου.
Και δεν μας νοιάζει η πολιτική του προέλευση ή η ιδεολογία – ιδεοληψία του.
Μπορεί να σιγοντάρει στην αναγέννηση, από την (έστω παράνομη – εμποδισμένη, λόγω ΚΑΠ) πρωτογενή παραγωγή μέχρι την ανάδειξη του δημιουργικού τοπικού πολιτισμού.
…………………………………………………..
Είσαι «μέσα» Γιώργο Παπαναστασίου?”