Τελικά το να στήσεις μια γιορτή ή ένα πανηγύρι δεν χρειάζονται και πολλά πράγματα. Φαγητό και καλή παρέα. τόσο απλά..Δυστυχώς όμως και σε αυτόν τον τομέα το έχουμε παρακάνει στην περιοχή, όχι πως δεν πρέπει να διοργανώνονται πανηγύρια, εννοείται πως πρέπει, αλλά βρε παιδί μου τα περισσότερα πανηγύρια γίνονται για παραγοντιλίκι και κέρδος. Αυτοί που σίγουρα είναι χαμένοι είναι οι πολίτες αφού αποδείξεις δεν παίρνουν (ως επί το πλείστον) , τις καρέκλες τις πληρώνει ο εκάστοτε Δήμος (άρα οι πολίτες) και φυσικά αυτοί είναι στο τέλος που δίνουν και τον οβολό τους ! Αλλά και να πληρώσεις αν δεν έχεις ” μπάρμπα απ΄το χωριό” ούτε καν που θα μπορέσεις να απολαύσεις τους αοιδούς, αφού θα έχεις πεταχτεί στη γαλαρία και στα πρώτα τραπέζια θα είναι οι “σπόνσορες“!!
Και έτσι είμαι απ αυτούς που τελικά πιστεύει πως αυτή η χώρα για να πάει μπροστά πρέπει κατά κάποιο τρόπο να γυρίσει πίσω, τουλάχιστον ότι αφορά τα έθιμα και τις παραδόσεις μας, γιατί δεν θεωρούμε ότι η σημερινή μορφή πανηγυριού “πουλάει” περισσότερο.. Τα απλά πράγματα είναι αυτά που μετράνε. Ας πάρουμε για παράδειγμα την γιορτή πατάτας στην Αμβρακία Θέρμου. Η ιδέα και όλος ο σχεδιασμός της γιορτής ήταν του Βασίλη Πυρπυλη , συνταξιούχου φαρμακοποιού , νυν αγρότη.
Στο χωράφι του καλλιεργημένο με πατάτες. ντομάτες, κολοκυθάκια, φασολάκια, και ότι άλλο θέλει η ψυχή σου, Αφού λοιπόν μαζέψανε τις πατατούλες, έγινε η διαμόρφωση του χώρου. Την εικαστική εφαρμογή είχε ο Ντίνος Τσιρογιάννης, με ανακυκλώσιμα υλικά. Όλο το χωριό παρευρέθηκε στη μεγάλη αυτή γιορτή ,με χαρά και πληθώρα εδεσμάτων με βάση την πατάτα. Όλο το νόημα της γιορτής είναι ότι οι νέοι μας μπορούν με την πλούσια γη μας και το άφθονο νερό να βγάλουν απ αυτή “χρυσάφι” και βεβαίως …..τηρώντας την παράδοση. Η λέξη “παράδοση” προέρχεται όπως είναι γνωστό από το ρήμα “παραδίδω”. Ελληνική δε παράδοση ονομάζουμε όλα εκείνα τα θεμελιώδη, τα αιώνια πολιτιστικά στοιχεία και τις ηθικές αξίες που παραδόθηκαν από την μια γενιά στην άλλη ως γνήσια, ως αυθεντικά ελληνικά γνωρίσματα. Με τον τρόπο αυτό διατηρήθηκαν και έφτασαν από τα παν, αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα αναλλοίωτα και ζωντανά. Και όλοι εμείς έχουμε καθήκον να παραδώσουμε στα παιδιά μας αυτά τα πανηγύρια…
ΥΓ. Και για να μην ξεχάσω, ο μουσικός Δημήτρης Πεταρούδας, με τους δυο γιους Θωμά και Παντελή, ήρθαν απ το Ραυτοπουλο και πρόσφερε αμισθί υπέροχες μουσικές νότες δημοτικής και λαϊκής μουσικής ! Ακολούθησε τρικούβερτο γλέντι και έδωσαν ραντεβού για του χρόνου!